Belofte maakt schuld

De gustibus et coloribus
Uiteraard valt er over kleuren en smaken niet te twisten. Sommige spelers zijn dolenthousiast over de grafische uitwerking van Archlord en de geluidsondersteuning van het spel, anderen vinden de artistieke prestaties niet te pruimen. Persoonlijk ben ik ook niet echt onder de indruk van het audiovisuele kunnen van Archlord.
De grafische voorstelling van de karakters, de monsters en de animatie ervan (de manier waarop ze bewegen) is zeker niet slecht, maar verdient beslist niet de door NHN zelf toegekende titel van innoverend en “next generation” spelplezier. Bovendien stel ik me vragen omtrent de mentale gezondheid van de artiest die verantwoordelijk was voor het ontwerp van de kleding van de karakters in Archlord. Een minuscuul topje met ver uitgesneden decolleté, een nietsverhullend minirokje, een stel netkousen met bijhorende jarretellen en een paar naaldhakken is niet direct mijn idee van gepaste wapenuitrusting om huizenhoge monsters en demonen te lijf te gaan.

Niet wat te schaars gekleed om huizenhoge monsters en demonen te lijf te gaan?

Ook de geluidsondersteuning binnen Archlord is naar mijn mening beneden peil. NHN adverteert bloedstollende muziek die moet bijdragen aan de mysterieuze en dreigende atmosfeer die de speler omhult en plakt daar de grote naam van het Londense Symfonie Orkest op. In het spel blijkt er echter weinig terecht te komen van de aangekondigde sfeermuziek en de eerste, beloofde rilling over mijn ruggengraat moet ik nog ervaren.
Ook de geluidseffecten die je te horen krijgt wanneer je op monsters inhakt zijn doorgaans ronduit ongenietbaar. Het geluid waarmee de vele varianten van gevleugelde ogen vuurbollen op je afschieten doet eerder denken aan het paniekerige gekakel van een kip die haar ei niet kwijt raakt en persoonlijk ben ik moeten stoppen met het in mootjes hakken van elke variant van Lamia omdat hun doodsgereutel zo erg op een geveinsd orgasme lijkt dat mijn huisgenoten telkens naar mijn bureau kwamen hollen om te zien op welke pikante website ik nu weer verzeild was geraakt.

De geluidseffecten die je te horen krijgt wanneer je op monsters inhakt zijn doorgaans ronduit ongenietbaar

Een belangrijk onderdeel van het spel (zowel naar inhoud als naar mogelijkheid om goud en punten te sprokkelen) wordt gevormd door de talloze quests. Deze kun je krijgen van de NPC’s in de steden, wanneer je niveau voldoende hoog is. De opdrachten die je krijgt kaderen helaas absoluut niet in het verhaal van Archlord en zijn vaak een belediging voor de intelligentie van de speler (NPC A: “Hier, een flesje met toverdrank. Breng dat even naar NPC B daar aan de overkant van de straat”. Beloning: 50 goudstukken en 480 exp).
Veel erger dan dit geestdodende gebrek aan motivatie is het feit dat sommige quests de speler op het verkeerde been zetten door foute instructies te geven (te wijten aan een slechte vertaling). Zo kreeg ik de opdracht om vijf vleermuizen te gaan doden ergens te velde. Bleek in de wijde omgeving geen vleermuis te bekennen, wel hordes akelige spinnen. Na een half uur zoeken, mezelf een bloederige weg banend doorheen de meute achtpoters, zat er niet veel anders op dan onverrichterzake terug te keren naar huis. Groot was mijn verbazing toen de NPC de opdracht als voldaan vlagde. Vautje… moet kunnen, ja toch?