Jaren heeft men erover gedaan om het concept van Will Wright – bedenker van onder andere The Sims en SimCity – in een spel te gieten en op de markt te brengen. Het opzet is dan ook zeer ambitieus, de hele evolutie komt aan bod in vijf fasen met elk een eigen gameplay. Een game waar al zolang over gesproken wordt, creëert natuurlijk zeer hoge verwachtingen…
Spore gaat van start met de inslag van een meteoor op de planeet die jij gekozen hebt. De explosie brengt heel wat leven in de oersoep en een van die eencellige organismen ben jij. In dit eerste gedeelte, de celfase, ziet het spel eruit als een 2D-arcadegame. Je eet gekleurde voedingsdeeltjes en verzamelt DNA-fragmenten. Hierdoor kan je je cel uitrusten met andere monden, vinnen om sneller te bewegen, stekels om vijanden weg te houden…
Hoe meer je eet, hoe groter je wordt en hoe meer je een bepaalde richting uitgaat. Eet je voornamelijk groene brokjes, dan word je een herbivoor. Ga je de strijd aan en peuzel je andere cellen op, dan ga je voor carnivoor. Ook een combinatie en een leven als omnivoor is mogelijk.
De celfase neemt slechts een twintigtal minuutjes in beslag, maar het maakt wel meteen duidelijk wat Spore voor je in petto heeft op het vlak van graphics en game art. Vooral de ogen van de celletjes zijn zeer expressief. Je voelt de angst wanneer een grotere cel jou overweegt als vieruurtje en je merkt de honger en gretigheid als er een lekker hapje passeert.
Virtuele kunstenaars
Bij het begin van de wezenfase kom je voor het eerst in contact met het technische vernuft achter dit spel. Je krijgt immers de kans een wezen te bouwen met de Creature Editor. De mogelijkheden zijn oneindig en echt indrukwekkend. Drie ogen, vier armen, een extra been, wezens die lijken op een robot, op een bestaand dier of zelfs op een Vikingschip, met wat creativiteit kan het allemaal.
Spore gaat van start met de inslag van een meteoor op de planeet die jij gekozen hebt.
Elk lichaamsdeel kan veranderd worden van grootte, kan gedupliceerd, geroteerd en uitgerekt worden, kortom, je doet ermee wat je zelf wil. Het wonderbaarlijke is dat hoe bizar je wezen ook oogt, het er steeds geloofwaardig uitziet bij het rondwandelen, lachen, springen en verdrietig zijn. Virtuele