Draadloos netwerken wordt steeds populairder. Met 802.11g maken we een sprong van 11 Mbit/s (802.11b) naar 54 Mbit/s. Verschillende producten bieden echter mogelijkheden om dit te verdubbelen naar 100 of 108 Mbit/s. DiskIdee zocht uit hoe goed dat allemaal werkt.
Geen geknoei met netwerkkabels meer, gewoon een PC Card in je notebook steken en je kunt onmiddellijk netwerken terwijl je je nog steeds vrij kunt rondbewegen. Klinkt dat niet hemels? Een draadloze-netwerkcombinatie of WLAN-combo moet dat mogelijk maken. Onder een WLAN-combo verstaan we een basisstation of ‘Access Point’ (kortweg AP) en minstens een draadloze netwerkkaart van het PC Card-type voor in een notebook. Er bestaan tegenwoordig ook draadloze USB-netwerkadapters, maar die zijn niet zo handig voor gebruik bij een notebook. Voor desktoppc’s bestaan er insteekkaarten of de voornoemde USB-adapters. Voor de draadloze verbinding maakt men gebruik van een speciale draadloze Ethernet-standaard. In Amerika gebruikt men de WLAN-standaard IEEE 802.11a. Voor Europa kon deze standaard echter niet gebruikt worden, omdat de 5 GHz-frequentieband die de draadloze systemen in Amerika daarvoor gebruiken hier niet vrij is. Vandaar de iets nieuwere 802.11g-standaard. Bovendien werd de 802.11g-standaard heel wat vriendelijker gemaakt op het gebied van samenwerking met niet-standaardprotocollen van derden of bedrijfseigen protocollen.
Zendtechnieken
De 802.11g-standaard is compatibel met 802.11b en kan dus terugvallen op 11 en 5,5 Mbit/s communicatie. 802.11g implementeert daarenboven de 54 Mbit/s OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplexing) zendtechniek van 802.11a, maar dan in de 2,4 GHz radioband. Bovendien voorziet 802.11g ook compatibiliteit met tot voor kort bedrijfseigen zendtechnieken van de chipfabrikanten Intersil en Texas Instruments (TI). Intersil’s CCK-OFDM technologie definieert doorvoersnelheden tot 33 Mbit/s in de 2,4 GHz band, terwijl TI’s PBCC-22 (Packet Binary Convolutional Coding) doorvoersnelheden tussen 6 en 54 Mbit/s mogelijk maakt in diezelfde band. Tegenwoordig is het echter steeds populairder aan het worden om twee radiokanalen tegelijk te gebruiken zodat twee maal 54 of in totaal 108 Mbit/s bandbreedte beschikbaar is. Het voordeel hiervan is dat het makkelijk uitwisselbaar is met hardware van andere fabrikanten. Het nadeel is dat het twee radiokanalen gebruikt. Dat is wel alleen maar een nadeel als je er al tekort zou hebben. Dat gebruik van twee kanalen tegelijkertijd voor meer dan 100 Mbit/s heet overigens ’turbo mode’. Let wel: je hebt geen enkele garantie dat de netwerkkaarten van fabrikant A in turbo-modus kunnen samenwerken met een AP (Access Point of draadloos basisstation) van fabrikant B. Maar proberen mag je altijd.
Functioneel bestaat er vrij weinig verschil tussen de hier besproken 802.11g producten. De onderliggende technologie is immers vrijwel altijd afkomstig van chipfabrikant Intersil. Niet alle producten zijn echter al even stabiel of presteren zoals je zou mogen verwachten. In sommge gevallen zijn de prestaties zelfs ronduit abominabel. Opvallend: zelfs bij slecht presterende AP/PC Card-combinaties van een bepaalde fabrikant kunnen we beduidend betere prestaties noteren door de PC Card van Cisco te gebruiken. Omdat AP’s en netwerkkaarten sowieso als aparte producten verkocht worden, is dat wel iets om in het achterhoofd te houden. Kijken we puur naar de prestaties dan scoort de combinatie van 3Com met het 8250 AP en de 11a/b/g PCI adapter het best. De best presterende PC Card-combinatie is die van de Micronet SP912G (alleen die!) en de SP906GL PC Card. Houden we ook rekening met de prijs, dan hebben we drie aanraders: Acer WLAN 11g Broadband Router + PC Card, Conceptronic C54APT + C54RC en D-Link DI-624 + DWL-G650. Hierbij moeten we wel opmerken dat Acer zijn prestatiemetingen te danken heeft aan de Cisco PC Card. Bijgevolg roepen we de genoemde combinaties van Conceptronic en D-Link uit tot allerbeste kopen van deze test.
Merk ook op dat het snelste product (van 3Com) in onze praktijktesten nauwelijks een kwart haalt van de theoretisch maximale lokale doorvoersnelheid (1750 KiB/s of 13,67 Mbit/s tegenover een opgegeven 54 Mbit/s). 802.11g is wel ruim twee keer zo snel als 802.11b, maar de 54 Mbit/s – laat staan de 108 Mbit/s – die trots op alle verpakkingen prijkt, blijkt nog steeds vooral marketingtaal te zijn.
Spijtig dat Belkin ontbreekt in het lijstje. Bestaat er eigenlijk soft om zelf deze test over te doen?
Reacties zijn gesloten.