Zoeker
Het zoekerbeeld is even groot als bij analoge camera’s en dus een stuk groter dan bij digitale spiegelreflexen met vergrotingsfactor. Dit is een uitstekende zoeker om een rustige en nauwkeurige compositie te maken. Als je technische opnamen wil verwezenlijken heb je de mogelijkheid om een fijn draadraster te activeren in de zoeker. Dit komt uitstekend van pas bij architectuurfotografie bijvoorbeeld. Voor brildragers is er bovendien voorzien in een dioptrieregeling. Je ziet door de zoeker ongeveer 95-97% van wat er later op de foto komt.
Foto 13
Foto 13 toont de hele testkaart. Het rode vlak is wat je effectief door de zoeker ziet. Foto 12 laat het uiteindelijke beeld zien. De zoeker is ook bij deze camera tegelijk de ‘cockpit’ van de camera. Je ziet steeds de gekozen sluitertijd- en diafragmacombinatie, de autofocuszone, beeldteller, flitsmodus, enz.
Foto 12
Bediening
Het eerste wat opvalt bij het aanzetten van het toestel is de kalibratie: als je het toestel activeert, wordt het telkens opnieuw gekalibreerd. Dit neemt ongeveer vijf tot zeven seconden in beslag. Als je actiefoto’s wil maken, kan je beter het toestel aan laten staan zodat je sneller weer aan de slag kan. En ook het wegschrijven van de foto’s duurt vrij lang: tot meer dan tien seconden per beeld. Natuurlijk heeft dit te maken met de grootte van de bestanden. Een gemiddeld ".DCR" bestand, het RAW-formaat van Kodak, kan tot wel 15 MB oplopen.
LCD-schermpje
Het toestel ziet er op het eerste zicht vrij eenvoudig uit. De bedieningselementen die Kodak kloonde van de Nikon F80 laten niet vermoeden welke mogelijkheden het toestel nog meer in huis heeft. De commandoknop links van de prismazoeker laat je toe de ISO-waarde en de autofocuszone aan te passen zonder in de camera-menu’s te duiken. Je controleert de ingestelde waarde op het LCD-schermpje boven op het toestel.