De CMOS sensor van de 14n was ontworpen door de Mechelse firma FillFactory. Het toestel was voorzien van een bajonetaansluiting voor Nikon objectieven, vandaar de "n" in DCS 14n. De bedieningselementen waren wel geleend van de Nikon F80, niet echt een professioneel toestel, maar de rest van de magnesium legering body was wel gloednieuw en volgens een woordvoeder van Kodak: "sterk genoeg om spijkers in een plank te slaan". Het camerahuis leek vrij volumineus maar toch licht: 907 gram zonder accu. Als de eerste toestellen de fotografen bereiken, duiken er echter op talloze forums op het internet berichten op over de teleurstellende beeldkwaliteit. Het toestel vertoont naar verluidt erg veel ruis bij hogere ISO-waarden en heeft moeite met het correct weergeven van bepaalde fijne details zoals bijvoorbeeld haar. De effectieve resolutie van de DCS 14n lijkt dus lager te liggen dan wat de chip in theorie aankan.
Kodak is genoodzaakt het toestel grondig door te lichten en begin 2004 stelt de fabrikant de Kodak Pro SLR/n voor. Deze camera ziet er uit zoals de Kodak DCS 14n maar is voorzien van een recent ontworpen sensor met een nieuwe IR filter. De reeks ISO-waarden is uitgebreid. Bij normale belichting tussen ISO 160 en 800 (1600 voor RAW) en voor lange belichtingen tussen ISO 6 en 50. De batterij zou langer meegaan dan bij de 14n omdat de Kodak Pro SLR/n nu voorzien is van een echte slaapstand en je het toestel dus niet hoeft uit te schakelen om stroom te besparen.
Je kan reeksen van achttien foto’s maken voor het buffergeheugen vol is ten opzichte van ongeveer acht beelden bij de 14n. Op elk vlak moet de camera sneller reageren dan zijn voorganger. Kodak heeft trouwens het initiatief genomen om de 14n eigenaars de mogelijkheid te geven tegen vergoeding hun toestel te laten upgraden tot Kodak Pro SLR/n standaard.