Fantasie of realiteit?

Punten
Om de zoveel tijd worden alle punten die door alle spelers van de drie naties werden verdiend in een bepaald gebied opgeteld, en die natie die het meeste punten heeft bijeengesprokkeld krijgt het toezicht over die streek. Hoe meer gebieden een natie onder haar toezicht heeft, hoe meer handelsreizigers naar de steden komen. Daar bovenop heb je als gezegend individu bij het bekampen van monsters de kans dat je op de kadavers van je verslagen vijanden de zo gegeerde kristallen aantreft. Deze kristallen zijn zo belangrijk in het spel voor de synthese van allerlei voorwerpen en het verkrijgen van een goede oogst, dat het haast een alternatief betaalmiddel geworden is. Verlaat dus nooit de stad zonder de zegen van een poortwachter of je mist de kans op een mooie bijverdienste.

Final Fantasy XI: verlaat nooit de stad zonder de zegen van een poortwachter

Communicatie
FFXI is eigenlijk geen spel om in je eentje te spelen. Hoewel je de eerste uren voornamelijk zult doorbrengen in een solocarrière onderwijl de mogelijkheden van het spel en de omgeving van je thuisland verkennend, zul je al snel op een niveau komen waarop het bekampen van monsters en het vergaren van punten steeds moeilijker en omslachtiger wordt.
Vanaf niveau 10 ben je eigenlijk zowat verplicht om met andere spelers een groep (party) te vormen om samen een missie te volbrengen of een aantal fors uit de kluiten gewassen monsters te bekampen. Het aantal punten dat elk lid van de groep bij een geslaagde aanval kan verdienen, ligt een behoorlijk stuk hoger dan wat je op je eentje zou kunnen verwezenlijken. Elke groep kan uit maximaal zes spelers bestaan, maar het is mogelijk om een alliantie aan te gaan tussen twee of meer groepen (tot maximaal 18 spelers). De duinen van Valkurm zijn een geliefd trainingsoord en ontmoetingsplaats voor dergelijke groepen en een absolute must voor elk FFXI groentje.
Communicatie is hierbij van uiterst belang en FFXI voorziet in talloze manieren voor onderling overleg. De meest gebruikelijke manier is een soort van chatkanaal, al dan niet privé. In de opdrachtenregel kan je achter het commando /SAY tekst intypen. Deze tekst wordt getoond op het scherm van iedere speler die zich binnen gehoorsafstand bevindt. Via /SHOUT kan je de draagwijdte vergroten. Wil je een meer privé gesprek, dan gebruik je /TELL gevolgd door de naam van de bedoelde ontvanger. Als je deel uitmaakt van een groep kan je enkel met de leden van die groep communiceren via /PARTY. Op die manier ben je zeker dat je berichten enkel zichtbaar zijn voor hen die het ook daadwerkelijk aanbelangt en kan je nieuwsgierige oortjes en luistervinken potdoof houden. Ten slotte is er ook nog een soort langeafstandscommunicatie: de linkshell. Dit kan je het best beschouwen als het Vana’diel alternatief voor de GSM. Het is in feite een schelp die parels produceert. De eigenaar van de schelp kan deze parels aan andere spelers geven waardoor die lid worden van de linkshell. Berichten ingesproken via /LINKSHELL zijn dan ook zichtbaar voor alle leden, om het even waar ze zich bevinden.
Om communicatieproblemen tussen Japanse en Engelstalige spelers te voorkomen, biedt FFXI een rudimentaire, ingebouwde tolk. Je kan namelijk berichten opbouwen door stukjes zin te selecteren uit een soort grammaticabouwdoos en die versturen. Berichten zoals , 500 of , worden dan, afhankelijk van de ingestelde taal van de speler, netjes in het Engels of in het Japans getoond. Het is wat omslachtig en het resultaat heeft vaak veel weg van kleutertaal, maar het maakt samenwerking over de taalgrens heen mogelijk.

Final Fantasy XI: Battle mode

Minpunten
Zoals elk programma heeft ook FFXI een paar scherpe kantjes. Eén van de vervelende onhebbelijkheden van het spel is dat je het op je pc niet in een venster kan draaien, enkel schermvullend. Op zich is dat niet zo’n probleem, maar je vloekt toch wel even heel onkatholiek als tijdens het spel in het dik van de strijd plots je voorgeprogrammeerde back-up of virusscan opstart, waardoor je verbinding met de FFXI server geheid verloren gaat en je in het slechtste geval zelfs wat van de met bloed, zweet en tranen bevochten punten kwijtspeelt.
Verder is de muiscursor eigenlijk te klein en te weinig opvallend (vind maar eens een goudgeel gekleurd pijltje terug in een woestijnlandschap) om van enig nut te kunnen zijn, waardoor je al snel verplicht bent om je elektronisch knaagdier in zijn holletje op te bergen en de toetsenbordalternatieven aan te leren voor selectie van doelwitten.
Persoonlijk zit ik ook zeer verveeld met het feit dat je met geen mogelijkheid achter je kunt kijken, zonder vanuit stilstand een halve draai te maken. Je kan wel vooruit, links, rechts, naar boven en naar beneden kijken, maar niet achteruit. Talloze keren ben ik minuten lang op de vlucht gegaan voor monsters waarvoor ik absoluut geen partij was, zonder te weten of ze me al dan niet nog op de hielen zaten of werd ik met één slag in twee gelijke delen gesplitst als ik even stilstond om me om te draaien en me daarvan te vergewissen. Het enige wat je kan doen is blijven rennen en naar iedere voorbijganger roepen "He! Word ik nog achtervolgd?" in de hoop op een eerlijk en ontkennend antwoord… maar als stoere Vana’diel Warrior krijg je die woorden natuurlijk niet over je lippen.