Fantasie of realiteit?

Final Fantasy XI is een gigantisch (en duur) on line avonturenspel. Het kan behoorlijk verslavend zijn, maar je hebt wel een stevige machine nodig om het te spelen.

Vana’diel, windsdag 959/04/02, Bastok regio, Valkurm duinen. In looppas draaf ik achter de andere vijf metgezellen van onze patrouille aan, dicht tegen de beschutting van een loodrecht uit het witte duinzand oprijzende bergflank en scherp uitkijkend naar vijandelijke Snippers, Goblins of (God behoede het) Bogys. Met elke pas smakt de zware strijdbijl, die sinds enkele weken mijn favoriete wapen geworden is, in de holte van mijn rug en af en toe prikt één van de stalen pijlpunten gemeen in mijn vlees.
De zon staat al laag wanneer we eindelijk het strand der Sirenen bereiken. Tayunn, de witte magiër uit onze groep, nestelt zich onmiddellijk in een luwte in de rotswand, buiten het bereik van het komende strijdtumult en begint de levensnoodzakelijke spreuken te prevelen om de groep zo goed mogelijk tegen alle onheil te beschermen. Zijn kompaan, Luthnir (een zwarte magiër van het zelfde niveau), stelt zich samen met een relatief onervaren en mij onbekende bard, een stukje verder verdekt op. Zij vormen onze reservebuffer voor het geval onze opdracht funest dreigt af te lopen.
Mijn keel wordt plotseling kurkdroog als ik besef dat mij, als Warrior met de meeste ervaring de taak van Eerste Tank toebedeeld is. Het zal mijn verantwoordelijkheid zijn om de grootste klappen op te vangen en de woede van elke prooi zo veel mogelijk af te wenden van de rest van onze groep, vurig hopend dat de helers voldoende kracht en ervaring hebben om mij met hun geprevel in leven te houden. Een beetje gerustgesteld kijk ik naar het stevige postuur van Zenndac, een Galkan Paladin die samen met mij, als Tweede Tank, de klappen zal moeten uitdelen en incasseren. Zenndac wuift zelfverzekerd naar me en wijst dan in de richting van de ondergaande zon. Shian, de jongere Warrior van onze groep die de taak van lokeend toebedeeld kreeg, komt luid roepend en zwaaiend onze richting uit… een nijdige Damselfly in zijn kielzog. Met een zucht van berusting haal ik de strijdbijl van mijn schouders, balanceer liefkozend het zware gewicht in mijn handen en bereid me voor op het komende gevecht. Het is in ieder geval een mooie dag om te sterven… voor mij of voor de Damselfly.

–**–

Hoe een zichzelf respecterend bedrijf het in zijn hoofd haalt om de elfde versie van een spelsoftware halsstarrig ‘final’ te blijven noemen, is me een raadsel. Square Enix maakt daar evenwel geen punt van en verovert momenteel stormenderhand zowel de Japanse, Noord-Amerikaanse als Europese spelmarkt met de pc-versie van FINAL FANTASY XI (FFXI).