Deze Grundig Arganto heeft dezelfde zichtbare beelddiagonaal als de LG (75 centimeter), maar is bijna twintig centimeter minder breed. Het is samen met de Sony (die een beelddiagonaal van 77 centimeter heeft) een van de compactste breedbeeldtelevisies in deze test. Hij heeft net zoals de Hitachi een ingebouwd meerkanaalsgeluidssysteem, maar helaas kan hij alleen Dolby ProLogic (en Dolby Surround) signalen decoderen. Alle luidsprekers op de surrounds na zijn intern. De kwaliteit van die luidsprekers valt nogal tegen: ze produceren te weinig volume. Gelukkig zijn er terminals waarop je je eigen externe luidsprekers kunt aansluiten. Laat dat dan wel actieve zijn, want de ingebouwde versterker is niet voldoende krachtig. Belangrijker dan het geluid bij de beoordeling van een televisie vinden we de beeldkwaliteit. Die mag goed maar niet uitzonderlijk worden genoemd. Met name de zwartweergave zou nog wat dynamischer kunnen. Op zichzelf is dit een hele goede beeldbuis, maar in vergelijking met wat bijvoorbeeld Panasonic of Sony in deze test neerzetten is de kwaliteit minder goed. Inzake snufjes blijven we wat verweesd achter, met een PIP die blijkbaar alleen kan worden gebruikt om teletext te bekijken samen met een tv-programma. Wel ondersteunt hij als een van de weinig het PALPlus-systeem. Ook kan je het beeld kantelen om afwijkingen veroorzaakt door het aards magnetisch veld te corrigeren zonder tussenkomst van een technieker. In de handleiding staat weinig informatie: de televisie heeft een ingebouwde elektronische handleiding. Maar die geeft bijvoorbeeld geen enkele informatie over de bedoeling van de PIP. Noem ons conservatief, maar wij hebben toch graag een papieren handleiding bij onze televisie.
Deze tv kost te veel voor wat hij biedt. Een Dolby Digital decoder in plaats van een Dolby ProLogic had nog iets kunnen redden: wat is vandaag nog het verschil tussen een ProLogic en een Digital decoderchip?