De internetparia

0
15

[Dit nieuwe jaar is nog pril, maar het is me al een paar keren gebeurd dat ik het internet op wilde en dat me de toegang geweigerd werd. Geweigerd klinkt in deze context misschien vreemd, maar zo voelt het soms wel aan. Ik surf via een ADSL-verbinding en mijn internetprovider is Skynet. Je denkt dat het een goed idee is om dicht bij de bron te blijven door te kiezen voor Belgacom en zijn dochter. Maar blijkbaar hebben ze problemen om het verkeer van het toenemend aantal abonnees dat snel wil surfen in goede banen te leiden. Wie een Turbolijn-abonnement heeft bij Belgacom en een Net Runner-abonnement bij Skynet gaat er eigenlijk vanuit dat hij of zij 24 uur op 24 uur onbekommerd kan surfen. Daar betaal je immers voor. Als je dan op een dag wilt inloggen op het internet en je krijgt na een dertigtal seconden doodleuk het bericht ‘no response from the server’ op je scherm, dan frons je eerst nog met je wenkbrauwen en probeert het gewoon opnieuw.

Begripvol
Je bent aanvankelijk begripvol. Is dit immers geen technisch gebeuren dat op verschillende plaatsen fout kan lopen? Je wordt er zowaar filosofisch van: wat staan we tegenwoordig eigenlijk nog weinig stil bij al die technologische vernieuwingen. Dat komt misschien wel omdat alles zo weinig zichtbaar is. Zo klein ook. Vroeger kon je niet naast een uitvinding kijken. Voor de eerste keer een auto of trein zien rijden, een schip zien uitvaren, een vliegtuig zien opstijgen, ja, daar kun je vol bewondering en ontzag naar staan kijken. Zelfs de eerste lamp die ging branden moet visueel een spektakel zijn geweest. Maar een verbinding leggen via een bakje en enkele kabeltjes waardoor je over de hele wereld tekst, beeld en geluid kunt binnenhalen, dat vinden we van meet af aan eigenlijk vanzelfsprekend.

Afhankelijk
En je wordt er ook al snel afhankelijk van. Je neemt geen kantoorwerk meer mee naar huis, dat haal je thuis wel even binnen via het internet. Je loopt geen bankkantoor meer binnen, maar doet je verrichtingen via het on line-systeem van je bank. Je onderhoudt contacten met vrienden in binnen- en buitenland. Je bestelt goederen via het internet, boekt reizen. Je maakt met andere woorden deel uit van een grote gemeenschap. De internetgemeenschap, zoals het gehypet wordt door wie geld wil verdienen via het internet. Als je dan op een dag geen verbinding kunt krijgen met die gemeenschap, voelt het alsof je de toegang wordt ontzegd. Alsof je een paria bent. Veel uitleg krijg je niet. Je moet het doen met het bericht ‘no response from the server’. Je kunt nog wel proberen de helpdesk te bellen van je internetprovider, maar het antwoord dat je daar krijgt, ken je eigenlijk al. “Een aantal servers zijn tijdelijk down, meneer, we doen er alles aan om dit te verhelpen,” of iets van die strekking. En verstandelijk kun je nog wel beredeneren dat hier de techniek faalt, maar je accepteert dit niet. Je betaalt immers voor toegang tot het internet, 24 uur op 24. Onbekommerd en onvoorwaardelijk.

Dotcom guy
Je moet in dat verband toch wel bewondering hebben voor het experiment van DotComGuy. Een jaar lang sloot Mitch Maddox zich op in een huis in Dallas en leefde via zijn internetaansluiting. Dan mag hij toch niet al te vaak het berichtje “no response from the server” op het scherm van zijn notebook hebben zien verschijnen, of hij had op 31 december 2000 om middernacht dat huis niet levend verlaten.

Vorig artikelSuperieur geluid
Volgend artikelMay the GeForce be with you
Ludo Schildermans
Ludo Schildermans is schrijver. Zijn recentste roman is De reis van de hofarts (samen met Jozef Schildermans) onder de auteursnaam L.J. Schildermans gepubliceerd bij Uitgeverij Houtekiet.