Deel 1 van de SpyHunter-reeks dateert al van 2001, bij de lancering van de PlayStation 2. Ondertussen is er in de gamewereld veel veranderd: de opkomst van een nieuwe generatie consoles, maar vooral massa’s nieuwe games. Deel 2 van SpyHunter zag in 2003 het licht en drie jaar later ligt de voorlopig laatste episode in de rekken: SpyHunter: Nowhere To Run. 
Echt succesvol is SpyHunter-franchise niet echt te noemen. De vorige twee delen konden eigenlijk maar weinig boeien, maar brachten toch een amusant element in het gamen: je al schietend een weg banen door de vele omgevingen. Dit was het kenmerk van de SpyHunter-games, maar daar zijn de makers anno 2006 blijkbaar van afgestapt.
Nu ligt de nadruk meer op een third-personaanpak. De Interceptor, het voertuig uit de vorige delen, wordt wat meer naar de kant geschoven en maakt plaats voor een meer gevarieerde gameplay. Je kruipt deze keer in de huid van Alex Decker, een spion van de International Espionage Service, die de bestuurder is van de Interceptor, het pronkstuk van de organisatie. Maar na een wat bleek openingslevel, wordt jouw blitse bolide gestolen door Nostra, een criminele organisatie die de wagen nog verder wil uitbreiden en natuurlijk misbruiken. Jouw taak, zoals je wel kan vermoeden, is orde op zaken te stellen en deze kar terug in zijn vertrouwde garagebox zetten.
