Bij het horen van de naam Drakengard ging er niet direct een belletje rinkelen. Ik had nog nooit Drakengard 1 gespeeld en wist dus niet wat me te wachten stond. Nieuwsgierig naar wat het verre oosten ons nu weer te bieden had, zette ik de Playstation 2 aan. Het bijzonder mooi vormgegeven introfilmpje begint: stemmen van hele slechte Engelse acteurs komen uit mijn luidsprekers, ik zie draken, gevechten en van alles en nog wat. Ik snap er eigenlijk vrij weinig van, snel gaan spelen dan maar.
Drakengard 2 is gemaakt door Square Enix. Square Enix staat bekent om zijn goede games als Final Fantasy en Kingdom Hearts, veelal hoogwaardige RPG’s waar Drakengard ook tussen past, als ik Square Enix moet geloven. Ik verwachtte van DG2 dus een goed verhaal met onverwachte plotwendingen, mooie filmpjes, veel diepgang en goede RPG elementen.
Toen ik begon met de tutorial werd al meteen duidelijk dat Drakengard 2 vooral een hack-&-slash RPG is. Het RPG-aspect in Drakengard is vooral gericht op het vechten. Dit houdt in dat je je niet met allerlei items, armor en ander dingen kunt bezighouden maar dat het vooral bij het behalen van verschillende zwaarden, bijlen en stokken blijft. Je speelt het spel vanuit een third person view en kunt het camerastandpunt steeds zelf een beetje bijstellen. Door de linker stick te bewegen loop je door de omgevingen en met de rechter- en schouderknoppen voer je allerlei combo’s uit met je wapen. In de tutorial is het de bedoeling om de besturing onder controle te krijgen (duh!), maar alles wijst zich eigenlijk vanzelf. Wanneer je gewoon snel op de knoppen drukt voer je vanzelf allerlei vette combo’s uit.