TopCom Pocket MP3 Player II 4 in 1

De TopCom Pocket MP3 Player II is veruit de goedkoopste audiospeler in onze test. Dit is net zoals de EZ-AV Xen een digitale audiospeler met vast flash geheugen.

De versie in onze test heeft 128 MB geheugen, al is er ook een iets duurdere uitvoering met 256 MB. Het apparaatje van TopCom heeft wel als voordeel dat je het geheugen kunt uitbreiden met een MMC of SD geheugenkaartje. De capaciteiten daarvan gaan momenteel tot 512 MB, zodat je in totaal een respectabele 640 MB opslagcapaciteit verkrijgt, natuurlijk voor de méérprijs die je voor het geheugenkaartje betaalt.
De TopCom Pocket MP3 Player II is in zijn standaarduitvoering goedkoper, maar ook eenvoudiger dan de Xen. Zo toont hij op zijn piepkleine monochrome (maar verlichte) lcd-schermpje geen ID3-tags. De titels van de songs die hij speelt krijg je dus niet te zien. De bedieningsknoppen zijn gegroepeerd rond het schermpje, maar heel veel valt er niet te bedienen. Een echt menu heeft dit spelertje niet. Je kunt de gebruikelijke zaken doen zoals voor- en achteruitspoelen of de toetsen blokkeren, maar de enige echte optie is de instelling van vijf mogelijke equalizerstanden (jazz, klassiek, rock, pop en normaal). Hij ondersteunt mp3’s met een bitrate van maximaal 256 kbit/s.
Met behulp van de ingebouwde microfoon kun je stemopnames maken aan een goed verstaanbare ADPCM bitrate van 32 kbit/s. Op het geheugen van 128 MB kun je negen uur stemopnames kwijt. De verwisselbare AAA batterij gaat tussen de zes en de tien uur mee, afhankelijk van het type batterij. De meeste versies van Windows herkennen dit spelertje als externe verwisselbare schijf (en eventueel nog een tweede extra schijf als je een bijkomend geheugenkaartje gebruikt). Je kunt er alle bestanden naar toe slepen die je wil, maar alleen de digitale muziekbestanden kun je uiteraard afspelen. Een handige nekstrap wordt meegeleverd. De meegeleverde oortjes zijn van redelijke kwaliteit, al benadrukken ze het hoog nogal. De muziekkwaliteit kan er mee door, al klinken vooral jazz, pop en rock behoorlijk, terwijl klassiek en filmmuziek niet de nodige "oomph" hebben door het beperkte vermogen.