Bandits, bandits, dead ahead…

Na het uitstapje in de vorige versie naar de eilandengroepen van de Pacific Ocean, speelt de actie van Combat Flight Simulator 3 (CFS3) zich opnieuw af boven de Engelse kust, het noordzeekanaal en het vasteland van West-Europa. In tegenstelling tot de eerste versie die dus ook het Europese theater als thuisbasis had, legt de nieuwste versie van CFS meer de nadruk op lucht-grond aanvallen en veel minder op schermutselingen op grote hoogte.

Aan het basisconcept van CFS is nauwelijks gesleuteld. De gebruikersinterface is gelukkig wel flink onder handen genomen. De Buck Danny achtige cartoons die in de vorige versie te pas en te onpas het spelplezier kwamen vergallen, hebben plaats moeten ruimen voor een dynamische achtergrond die een oorlogsvliegveld voorstelt, compleet met enkele startklare kisten en een flegmatieke piloot, bezig met zijn ochtendgymnastiek. Aan de linkerkant van het scherm zitten enkele tabbladen die de verschillende menukeuzes netjes uit het zicht maar prima binnen handbereik houden, sober maar functioneel. Buck Danny af langs het achterpoortje… en daar zijn wij beslist niet rouwig om.

Als kersverse piloot krijg je via de tabbladen toegang tot Quick Combat, Missions, Campaign en Multiplayer. Quick Combat is de snelste manier om met één van de achttien vliegtuigen (of 34 varianten) van CFS3 kennis te maken. De vijf mogelijke scenario’s (free flight, dogfight, intercept, escort en ground attack) dompelen je onmiddellijk onder in het volle oorlogsgeweld, enkele duizenden voet hoog in het vijandelijke luchtruim. Missies laten je toe om één van de handvol beschikbare, losse opdrachten uit te voeren. Er zijn zowel trainingsmissies, historische missies (strategisch belangrijke gevechten die echt hebben plaatsgegrepen en waarin je de prestaties van notoire WOII piloten kan trachten te verbeteren) en “what if” missies (simulaties van hoe het verloop van de Tweede Wereldoorlog had kunnen verlopen). De multiplayer-optie kenden we al van vroeger. Ook hier is weinig vernieuwing te bespeuren: je kunt deelnemen aan een groepsgevecht via het internet, via je eigen netwerk of je kan je eigen pc configureren als host voor een dergelijk samenspel, waarbij je de moeilijkheidsgraad, het aantal spelers en het type spel zelf kan instellen.

Virtuele strateeg
De trots van Microsoft voor hun nieuwe spruit is de verbeterde Campagne optie. De motor die de artificiële intelligentie achter de campagnes drijft, is van de grond af herschreven. Dit zou de campagne dynamisch moeten maken, wat naar mensentaal vertaald wil zeggen dat de evolutie van de frontlijn en dus het verdere verloop van de oorlog daadwerkelijk afhangt van jouw prestaties. Spendeer je te veel tijd en middelen in het achternazitten en afknallen van vijandelijke vliegtuigen dan behaal je wel een mooi overwicht in de lucht, maar ondertussen worden je grondtroepen finaal onder de voet gelopen door de vijandelijke infanterie en pantserdivisies. Te weinig aandacht aan de beveiliging van de eigen bevoorradingswegen en productiecentra en je zit al gauw kiezelsteentjes naar je vijand te werpen bij gebrek aan munitie. CFS3 bevat voorlopig slechts één enkele campagne waaruit je kan kiezen: Fortress Europe, maar het feit dat er een keuze voorzien is laat vermoeden dat de weg open ligt voor toekomstige uitbreidingen. In deze campagne kan je partij kiezen voor de geallieerden (Britten of Amerikanen) of in het uniform van de Duitse Luftwaffe kruipen. Vervolgens kies je een carriere als jachtpiloot of als bommenwerper en een profiel. De invoering van dit profiel is nieuw en geeft aan CFS3 de allure van een RPG (role playing game). Je piloot krijgt eigenschappen zoals een scherp zicht, een goede gezondheid en bestendigheid tegen G-krachten. Afhankelijk van het gekozen profiel is één of meer van deze eigenschappen meer uitgesproken aanwezig dan de andere. In de loop van het spel kan je extra punten verdienen (door succesvolle missies te vliegen) die je dan naar eigen inzicht kan toekennen om deze eigenschappen te verbeteren.

De campagne zelf presenteert zich als een frontlijn die aanvankelijk tussen Engeland en het Europese vasteland ligt (in de pre-invasie periode, begin 1943). De hele frontlijn is verdeeld in kleine sectoren die hoofdzakelijk door de geallieerden dan wel door de Duitsers bezet worden. Per sector zijn er een tiental missies waaruit je kan kiezen. Het is aan jou als virtuele strateeg en je tactisch inzicht om de juiste missie op de juiste plaats en op de juiste tijd uit te pikken en tot een goed einde te brengen. Lukt dat, dan schuift de frontlijn langzaam op richting vijand, lukt dat niet dan serveren ze op je thuisbasis binnen afzienbare tijd Bockwurst mit Sauerkraut of warm water met een scheutje melk, afhankelijk van het kamp dat je gekozen hebt.

Bombs away!
Een leuke verbetering in CFS3 is de toevoeging van bommenwerpers zoals de B25 Mitchel, de B26 Marauder en de Junkers JU-88. Niet alleen kun je nu echte bombing runs uitvoeren om vijandelijke vliegvelden of fabrieken plat te leggen, je kan ook tijdens zo’n vlucht je pilotenstoeltje verlaten om in de schoenen te stappen van de bommenrichter of één van de boordschutters. De B25 bijvoorbeeld biedt maar liefst zeven dergelijke stoeltjes en het leuke is dat die in multiplayer mode allemaal opgevuld kunnen worden door spelers van vlees en bloed. Lege stoeltjes worden tijdens een missie bemand door een actief, zij het virtueel bemanningslid zodat het toestel ook met slechts één of enkele spelers aan boord niet weerloos is tegen vijandelijke jagers. Een welgekome afwisseling op het thema.

Maar ook voor de rest is het spel af: de geluidseffecten zijn bloedstollend (vooral met ruimtelijke 4.1 of Dolby 5.1 luidsprekersets), de visuele effecten zijn erg overtuigend en op de grafische afwerking valt weinig aan te merken. Wil je echter van CFS3 genieten met alle grafische instellingen op maximaal vermogen, dan zul je een behoorlijk pittige computer moeten hebben. Onze minimum configuratie (Pentium 3 aan 533 MHz en Matrox Millennium G450 grafische kaart) was niet vooruit te branden en de Dell Dimension liet, ondanks de 1 GHz processor en de 64 MB Geforce kaart, een teleurstellende 15 à 20 frames per seconde aftikken.