Bedriegers bedrogen

Nieuwe films en cd’s staan vandaag sneller op het net dan dat ze in de bioscoop of in de cd-winkel verschijnen. Uit onderzoek blijkt dat de overgrote meerderheid van de gebruikers die hun
multimedia gratis van het net plukken vinden dat daar niets mis mee is. Ze beschouwen het niet als diefstal. Sterker nog: heel wat mensen branden het materiaal op cd’s en verkopen het tegen een zacht
prijsje verder aan vrienden of kennissen.
Ondertussen gaat van kwaad naar erger met de muziek- en filmindustrie. De omzet daalt en de winsten krimpen. Je kunt er over discussiëren of er een directe correlatie bestaat tussen beide fenomenen.
De algemene economische malaise zal er ook wel voor iets tussen zitten. Niettemin zal het kopieerfenomeen toch geen goed doen aan de balans van de mediabedrijven. Die willen daarom in elk stukje
hardware een chip laten plaatsen die het kopiëren onmogelijk maakt.
De Amerikaanse senator Fritz Hollings diende daarover eind maart een wetsvoorstel in. De Consumer Broadband and Digital Television Promotion Act (CBDTPA
– links openen in een nieuw venster) krijgt tegenwind van Silicon Valley en burgerrechtenverenigingen. Het wetsvoorstel gaat dan ook erg ver en zou, wanneer gestemd, ook van invloed zijn in
Europa. Zo zouden alle harde schijven die in de V.S. worden geproduceerd, geïmporteerd of geëxporteerd, voorzien moeten zijn van een chip die toelaat om bestanden van een merkteken te voorzien zodat
ze niet kunnen worden gekopieerd of verplaatst. Volgens de Electronic Frontier Foundation zou dit een wereld creëren waarin alle digitale
mediatechnologieën ofwel verboden ofwel verplicht zijn.

Iedereen crimineel
De CBDTPA behandelt iedereen als potentiële criminelen en straft mensen voor misdaden die ze nog niet hebben begaan. Vanuit niet-Amerikaanse hoek zou je hier nog het verwijt aan kunnen toevoegen dat
deze wet protectionistisch is omdat de gebruikte technologie door de Amerikanen zal worden gecontroleerd (de FCC zal een en ander reguleren). Het
verzwakt duidelijk de concurrentiepositie van niet-Amerikaanse hardware- en softwarebedrijven. De pogingen van de mediabedrijven om het kopieergeweld via wetgeving en techniek tegen te gaan, is
waarschijnlijk tot mislukken gedoemd.
Wat moet er dan wel gebeuren? Andy Grove van Intel vindt terecht dat de consument niet moet boeten “omdat de entertainmentindustrie geen antwoord heeft op drastische veranderingen in de markt. Is het
niet hun taak om zich aan te passen aan de nieuwe technologieën en aan de gebruikers die er hun voordeel mee willen doen?”
En misschien dat de markt het probleem voor een stuk zelf zal oplossen. Bedrijven die profiteren van het kopiëren, vertonen minder en minder scrupules. Ook zij moeten winst maken. Daarom steken ze hun
producten vol met spy- en adware, want ze moeten leven van de advertentie-inkomsten en zoals iedereen weet brengt een simpele banner niets op. Zonder het te weten hebben miljoenen Kazaa-gebruikers een
stukje software binnengehaald dat een bedrijf de mogelijkheid geeft om hun computer te kapen en op afstand te gebruiken voor onduidelijke doeleinden. Bij mensen die de multimediaspeler RadLight
installeren wordt automatisch en zonder te vragen de antispionsoftware van Lavasoft gewist. Zo zijn er tal van voorbeelden.
Blijkbaar hebben al die kopieerders er minder moeite mee om hun privacy op te geven als ze gratis multimedia kunnen downloaden (voor zover ze natuurlijk op de hoogte zijn van de gebruikte trucjes). De
bedrieger wordt in deze zaak nog op een andere manier bedrogen. Een anonieme programmeur met de schuilnaam Dr. Damn specialiseert zich in het
zuiveren van programma’s zoals Grokster, iMesh en Kazaa. De gezuiverde versie zijn reclame- en spionvrij, iets wat de makers niet kunnen appreciëren want zo verdienen ze niets meer aan het illegaal
kopiëren. Poëtische gerechtigheid, als je het mij vraagt.

PS: De strijd wordt op het scherp van de snede gestreden. In juli kocht Grokster de oorspronkelijke domeinnaam van Dr. Damn en maakte er een Grokster-site van. Blijkbaar kan dit bij tk-domeinen. Er zijn nu tal van “cleanclients”-urls die niets te maken hebben met het werk van Dr. Damn maar naar porno, niet-gezuiverde clients of andere onfrisse websites verwijzen. Wat is het leven op het internet toch mooi… voor bedriegers.