Directeur Marc Van Wesemael weigerde ondanks herhaaldelijk aandringen van mijn kant elke medewerking aan dit dossier. In een korte mededeling schrijft hij: “Wij hebben (…) onze bedenkingen bij het stuk van uw hand dat in Data News (nvdr.: zie ook “Eigen domeinnaam eerst” op DiskIdee) is verschenen en dat getuigt van een grote subjectiviteit en intellectuele oneerlijkheid. Een dergelijke vooringenomenheid kan niet leiden tot een eerlijk artikel, reden waarom wij onze medewerking aan huidig artikel niet wensen te verlenen.” Van Wesemael doelt op een opiniestuk van mijn hand waarin ik een aantal kanttekeningen plaatste bij de nieuwe procedure. Dat een opiniestuk iets anders is dan een artikel kon ik hem niet aan het verstand brengen.
Gevoeligheid
Van waar deze gevoeligheid? DNS kreeg nogal wat kritiek uit verschillende hoeken over diverse aspecten van de nieuwe procedure. Het begon al op D-day, toen de firewall, die de servers die de aanvragen automatisch moesten verwerken tegen aanvallen beschermde, onder de grote toevloed bezweek. De aanvraagprocedure werd op 12 december 2000 opnieuw gestart, maar volgens sommige agenten die ik contacteerde raakten een aantal namen toch op 11 december door het systeem en werden ze toegekend. Specifiek slaagden een aantal Nederlandse agenten erin om op 11 december verschillende Belgische domeinnamen te registreren, bijvoorbeeld basket.be (zie schermafdruk), maar ook andere waardevolle domeinen zoals krant.be, basketbal.be, basketball.be etc.. Op 12 december 2000 verwerkten de servers van DNS volgens de officiële cijfers 24.000 aanvragen. 8.721 daarvan leidden effectief tot nieuwe domeinnamen. Verschillende populaire namen zoals internet.be of boeken.be bleken verschillende malen te zijn aangevraagd. De aanvraag die het eerst op de server raakte, werd omgezet in een domeinnaam.
Ondernemend
En zo komen we bij een belangrijker pijnpunt, namelijk het feit dat DNS.be ook buitenlandse bedrijven als agent aanvaardt. DNS.be stelt zich daardoor liberaler dan liberaal op, want in Nederland bijvoorbeeld kunnen alleen Nederlands bedrijven agent zijn. Bovendien kan men een Nederlandse domeinnaam alleen verwerven als men minimaal een bedrijfsvestiging heeft in Nederland. Belgische bedrijven kunnen dus maar zeer moeilijk een Nederlandse domeinnaam verwerven, zelfs als ze een in de Benelux beschermde merknaam bezitten. Als dit geen voorbeeld is van concurrentievervalsing, dan weet ik het ook niet meer. Wanneer bemoeit Europa zich met deze kwestie? Verschillende Nederlandse bedrijven schreven zich in als agent van DNS.be en stuurden in de eerste dagen massaal veel generieke namen naar de registratieservers. Ronald Janssens, bezieler van het internetproject Digikids, bond op 18 december de kat de bel aan. Hij ontdekte dat Nederlanders massaal generieke namen zoals kranten.be, ouders.be, school.be en gokken.be wegkaapten voor de neus van Belgische aanvragers. Zelfs de namen belgie.be en belgique.be kwamen in Nederlandse handen. Volgens De Standaard was dit mogelijk door een ruzie tussen de Federale Voorlichtingdienst en de Kanselarij van de Eerste Minister over wie nu de bevoegdheid had om namen aan te vragen volgens het nieuwe systeem. De Eerste Minister trok die bevoegdheid naar zich toe, maar “vergat” belgie.be/belgique.be aan te vragen. Ook andere “nationale” namen zoals koning.be raakten in Nederlandse handen (koningin.be blijkt overigens nog steeds vrij te zijn). Belgien.be en belgium.be kwamen wél in handen van de overheid.