Over de bescherming van grote en unieke merken zoals het al eerder aangehaalde voorbeeld van Coca Cola bestaat er geen discussie. Het probleem ligt hem bij merknamen die in handen zijn van meerdere bedrijven voor verschillende activiteitsgebieden. Het is immers perfect mogelijk om een door een ander bedrijf geregistreerde merknaam te verkrijgen bij het Benelux merkenbureau voor een activiteit die voldoende verschilt van wat reeds werd geregistreerd. Wat als twee of meer bedrijven met een zelfde merknaam in verschillende activiteitsgebieden dezelfde domeinnaam aanvragen? Volgens het principe van wie eerst komt, eerst maalt “wint” de eerste aanvrager de domeinnaam. Wat als de concurrent zich daar niet bij neerlegt? Dan kan hij een arbitrageprocedure starten.
Betwisting
Elke aanvrager van een Belgische domeinnaam erkent dat hij of zij zich bij een conflict zal onderwerpen aan de arbitrage van Cepina. Deze organisatie werd dertig jaar geleden opgericht op initiatief van de Belgische organisaties voor de internationale Kamer van Koophandel en het Verbond van Belgische Ondernemingen. Het evolueerde ondertussen tot een volledig onafhankelijk arbitrage- en bemiddelingscentrum. DNS.be vroeg aan Cepina om geschillen op het gebied van domeinnamen te beslechten. Een model klachtenformulier en een model antwoord op de klacht vind je terug op de Cepina-website. Het reglement staat eveneens on line. Het is de bedoeling de procedure zoveel mogelijk on line te voeren, zodat zo weinig mogelijk tijd wordt verloren.
Duur
Met de betwistingprocedure is er maar één probleem: ze kost een hoop geld. Eén klacht kost 65.000 BEF exclusief btw. Voor dat geld mag je tot vijf klachten indienen. Van zes tot tien klachten kost de procedure 85.000 BEF. Voor een groter aantal klachten dient de kostprijs te worden aangevraagd bij Cepina. “(DNS directeur) Van Wesemael heeft het altijd over de procedure om namen terug te halen, maar hij vergeet erbij te vertellen wat het kost,” aldus Ronald Janssens. “De kans op succes is bovendien niet gegarandeerd, omdat je sinds 1995 in de Benelux geen merkenrecht meer kunt aantonen op generieke namen. De kans om generieke namen terug te halen is dan ook zo goed als nihil.” Volgens Janssens creëert DNS.be een digitale kloof tussen have’s en have not’s van Belgische domeinnamen.
Speculatie
Waarom registreerden sommige bedrijven en individuen honderden generieke Belgische domeinnamen? Volgens DNS.be is speculatie met Belgische domeinnamen immers onmogelijk. Domeinnamen mogen niet worden verkocht. Wil je een domeinnaam overdragen aan iemand anders dan moet je hem eerst vrijgeven. Vervolgens kan hij volgens de normale procedure vrij door iedereen opnieuw worden aangevraagd. Toch worden op websites be-domeinnamen te koop aangeboden. Hoe kan dat dan? Omdat het verbod op handel in Belgische domeinnamen niet waterdicht is. Aangezien iedereen agent kan worden (mits de betaling van een provisie van 100.000 frank) kunnen domeinnaamspeculanten vrij simpel domeinnamen doorverkopen. Een agent kan de te verkopen domeinnaam vrijgeven en hem dan onmiddellijk opnieuw zelf voor iemand anders registreren via het geautomatiseerde systeem van DNS.be. DNS.be kan onmogelijk controleren of hierbij geld van handen wisselt tussen verkoper en koper. Een andere manier om het verbod op het verkopen van domeinnamen te omzeilen is het verhuren van namen. Iedereen die een domeinnaam bezit en zijn eigen dns-servers uitbaat, kan via een simpele aanpassing de domeinnaam naar elke willekeurige server laten verwijzen. Voor deze transactie kan men geld vragen, iets wat DNS.be evenmin kan controleren. Bij heel waardevolle namen is het natuurlijk ook perfect mogelijk dat de geïnteresseerde koper het volledig bedrijf of de vzw koopt dat de gewenste naam heeft geregistreerd. Alle activa, waaronder ook de domeinnaam, verwisselen dan volstrekt legaal van eigenaar.
