Virtuele ijzervreters

In een tijd waarin steeds meer computergames hoogstandjes zijn op grafisch gebied, wekt het enigszins verbazing dat Microprose populaire bordspellen zoals Monopoly of Risk wil omtoveren tot computerspellen. Om te achterhalen of die klassiekers op je computerscherm een meerwaarde krijgen, speelden we een paar partijtjes met Risk II.

Grafisch ziet het er allemaal heel aardig uit: een mooie opening met de daverende kanonschoten uit de ouverture tot de Symfonie 1812 van Tsjaikovski brengt je meteen in de juiste stemming. De wereld veroveren, daar draait Risk om. Je moet wel een goede strateeg zijn en je troepen zoals Napoleon op een tactische manier kunnen ontplooien wil je op de wereldkaart zegevieren. Risk II kun je op drie manieren spelen: solo tegen computertegenstanders, ‘om beurten’ waarbij je met meerdere spelers rond de computer zit of een multiplayerspel via een LAN of via het internet op de MSN Gaming Zone.

Simultaan
Je kunt opteren om Risk II in de Klassieke Stijl te spelen of Simultaan. In het klassieke spel zet iedereen om beurten zijn aanvallen uit. In de solo-variant betekent dit dat je telkens moet toekijken bij de zetten van je tegenstanders. Dat zijn computerveldheren die luisteren naar illustere namen als Napoleon of Wellington – we leven immers in het jaar 1812 – en die onvoorspelbaar spelen door hun zogenaamd ‘Artificieel Intellect’. Alleen als die oorlogszuchtige heren het op één van jouw gebieden gemunt hebben mag je even met de virtuele dobbelstenen gooien. Dat doe je door de linkermuisknop in te drukken. Risk II is als spel dan toch maar een verdomd saaie bedoening, ook al proberen de grafische voorstellingen van de gevechten dat wat te verdoezelen. Blijkbaar hebben de makers dat ook ingezien. Vandaar de Simultaan-versie. In deze versie voert Risk II alle zetten tegelijkertijd uit. Het maakt het spel een stuk vlotter te spelen, al moet je ook in deze spelwijze nog vaak toekijken aan de rand van het slagveld terwijl de zetten van je tegenstanders worden afgehandeld. Om de solo-speler wat tegemoet te komen is er ook nog een Toernooispel: je speelt afwisselend Klassiek en Simultaan in steeds moeilijker worden veldslagen.

Slagveldzand
Het is natuurlijk ook wat vreemd om een ‘gezelschapsspel’ solo te spelen. Wat ontbreekt is de spannende sfeer rond het bord. Het gesteun als je weer maar eens een gebied van iemand inpalmt; het geëmmer over tactische blunders Je kunt natuurlijk met meerdere spelers rond het computerscherm gaan zitten, maar je ziet van hier dat zoiets nooit het klassieke spel kan evenaren. Bovendien moet je dan ook wegkijken als je tegenstanders hun strategische zetten intikken. De multiplayerversie zou toch iets meer het spelplezier van het bord moeten benaderen. Alleen zit je dan natuurlijk ook weer alleen achter je scherm. Speel je het via de MSN Gaming Zone dan kan het trouwens verdomd lang wachten worden voor je aan de bak komt. Zoveel Risk II fanaten tref je in de Zone niet aan. Bovendien zijn het vaak doorwinterde spelers zodat een ‘rookie’ al snel wordt ontmaskerd en genadeloos in het slagveldzand bijt. Toch is wat mij betreft eigenlijk alleen de multiplayerversie van het spel een reden om Risk niet op het bord maar via je computer te spelen. Al heb ik begrip voor de fanatieke Riskers die de solo-variant prijzen: zij moeten immers niet meer bij hun halve familie- of vriendenkring gaan bedelen om het spel, weliswaar solo, te kunnen spelen.