Tegen 2011 zijn alle bestaande IPv4-internetadressen opgebruikt. De opvolger, IPv6, biedt een veel grotere adresseerruimte voor het internet: 128 tegenover 32 bits. Echt vlot verloopt de overstap naar IPv6 echter niet.
Dat de overgang naar IPv6 niet echt vlot verloopt, heeft volgens de initiatiefnemers van de website www.ipv6experiment.com vooral te maken met een gebrek aan een ‘sense of urgency’. Om er vaart achter te zetten, kan binnenkort iedereen die al met IPv6 surft op deze website gratis pornovideo’s downloaden.
De anderen krijgen een cursus over de voordelen van IPv6 voorgeschoteld. De initiatiefnemers redeneren dat alleen porno populair genoeg is om de volgens hen urgente overstap naar IPv6 te versnellen. Ze maken de vergelijking met de videorecorder, die ook pas echt doorbrak toen de eerste pornovideo’s op de markt kwamen.
Voordelen
Leuke stunt, maar die overstap naar IPv6 komt er zonder porno ook wel. Het is typisch menselijk en zeker typisch ICT om tot het allerlaatste moment te wachten. Als het niet kapot is, sleutel je er best niet aan, nietwaar? Steeds meer apparaten, van mobieltjes tot koelkasten, van auto’s tot stroomcentrales, van locomotieven tot seinen, schakelen over op IP-technologie.
Dat heeft natuurlijk grote voordelen, zeker op het vlak van beheer en onderhoud. Het maakt ook allerlei nieuwe toepassingen mogelijk die we ons vandaag niet eens kunnen voorstellen.
Dat er ook een keerzijde zit aan die blinkende medaille, bleek eind april 2007. Estland, lid van de E.U. en van de NAVO, kreeg drie weken lang te maken met een massale aanval op zijn internetsites. De websites van de president, het parlement, alle ministeries, politieke partijen, twee van de grootste nieuwsorganisaties en twee van de grootste banken werden overbelast door tienduizenden fictieve bezoekers.
Cyberaanval
Deze massale ‘denial of service’-aanval kon alleen worden afgeslagen door de Estse websites af te sluiten voor buitenlandse bezoekers. De cyberaanval was afkomstig uit Rusland, zo bleek uit de analyse van een aantal IP-nummers. Of de Russische overheid er bij betrokken is, blijft onzeker. Het zou de eerste keer zijn dat een staat een andere staat aanvalt via cyberspace.
Stel dat dit bewezen zou worden, mogen we dan spreken over een daad van oorlog? Neen. Het NAVO-verdrag zegt niets over cyberaanvallen. Artikel 5 van het verdrag (wederzijdse bescherming) treedt dus niet in werking.
Onbereikbare websites zijn een ongemak, maar ook niet meer dan dat. De situatie ligt anders in een wereld waar steeds meer essentiële infrastructuur via IP-netwerken aan elkaar is gekoppeld. Hoe goed de beveiliging ook is, dat maakt die infrastructuur kwetsbaar voor cyberaanvallen.
Volgens een recent (zeer interessant) dossier in The Economist staat de wereld op de drempel van een nieuwe draadloze revolutie die alles met alles zal verbinden. De NAVO zal er daarom niet onderuit kunnen eerder vroeger dan later cyberwar op te nemen in artikel 5 van het verdrag.