Tijdens het spelen maak je vaak gebruik van je zakcomputer. Via dit apparaatje kun je jouw missies zien, maar ook handige dingen, zoals bijvoorbeeld een landkaart. Je begint in een soort verlaten dorpje waar ook allerlei andere stalkers rondhangen. Wat al meteen opvalt, is dat je kunt gaan en staan waar je maar wilt en dat het spel dus niet zo lineair is opgezet. De spelwereld is groot, maar toch heb je af en toe het gevoel dat je een beetje zit opgesloten tussen eindeloze hekken prikkeldraad. Door te praten met de andere stalkers en personen in het spel kun je opdrachten krijgen. Een belangrijke opdracht heb je echter al en dat is “kill Sterlok”. Van deze Sterlok weet je niets en je zult je dus in de andere opdrachten moeten storten om bekend te worden met deze Sterlok en alle bizarre dingen om je heen.
De spelwereld is groot, maar toch heb je af en toe het gevoel dat je een beetje zit opgesloten tussen eindeloze hekken prikkeldraad.
STALKER lijkt een pure shooter, maar er wordt dus ook gebruik gemaakt van opdrachten die de speler moet volbrengen. Er zijn ook in beperkte mate voorwerpen te verkrijgen die voor upgrades kunnen zorgen. Deze toevoegingen van RPG-elementen zijn zeer leuke extra’s. Het spel lijkt in deze opzichten een klein beetje op Grand Theft Auto of Deus Ex.
Deze toevoegingen van RPG-elementen zijn zeer leuke extra’s