De
bediening van je secties gebeurt met een combinatie van links en rechts klikken
én met het keyboard. Deze besturing vraagt wat training, maar na een half uurtje
heb je het systeem wel door. Er zijn nogal weinig rechtstreekse “hotkeys” voor
bepaalde acties, waardoor je bevelen soms net iets te laat worden begrepen.
Achter elk hoekje dreigt gevaar
Dit leidt dan vaak tot de dood van één van je teams. Dit is
extra frustrerend omdat je het spel niet zelf kunt saven. Het spel doet dat
namelijk zelf na elk level en tussendoor bij het bereiken van een bepaald doel.
Dit gebeurt echter niet zo vaak met nogal wat frustratie tot gevolg. Dit systeem
samen met de bediening maken duidelijk dat dit spel weer een iets te letterlijke
omzetting van een consolespel naar de pc is.
Naast je twee secties met infanterie-eenheden krijg je bij momenten ook de
controle over allerlei voertuigen en kun je zelfs in de meeste missies een
helikopter oproepen. Die is uitgerust met een zwaar machinegeweer, zo kan je je
soms toch nog uit netelige situaties weten te redden. Af en toe kun je ook met
een inheemse scout spelen, die ongemerkt vijandelijk terrein kan binnensluipen
en zelfs medestanders kan rekruteren.
Hulp uit de lucht: een zwaarbewapende helikopter
Multiplayer
De single player campagne is niet echt lang (afhankelijk van je ervaring tussen
de tien en de vijftien uur gameplay), maar je kunt dit spel ook multiplayer spelen. Hier
kun je kiezen tussen een ‘cooperation’ (samenwerkende) modus waarin je met twee spelers de
campagne uitspeelt, elk met een sectie van vier man. Of je kiest voor de
‘adversarial’ (tegenstanders) modus waarin je met de Amerikaanse troepen tegen de inheemse
opstandelingen speelt.