Waaghalzen op twee latten

Sneeuw
Maar een snowboard/skispel zonder de nodige sneeuw is als een café zonder bier/cola/"ne platte water" (schrappen wat niet past). En hier moet je geen schrik voor hebben, want SSX is op dat gebied gewoon bijzonder gul geweest. Qua test heb ik even een freeride van de top van de berg genomen en stopte de chrono aan de voet van de berg op 22 min 45 sec, wat je op z’n minst indrukwekkend kan noemen. Alles speelt zich af op een enorm grote berg, waar verschillende parcours op zijn uitgestippeld. Maar denk maar niet dat je binnen de lijntjes moet blijven, want de diepsneeuw heeft vaak zoveel meer te bieden. De hele wereld is namelijk voorzien van ontelbare shortcuts, zodat je tijdens een race soms moet constateren dat je plots laatste bent, terwijl je een seconde voordien nog op kop lag.

Met dit voorbeeld is al een goede stap gezet naar de AI van je tegenstanders. Die zullen jou eveneens proberen het vuur aan de schenen te leggen, mede door de nodige slagen (het wordt stilaan een ski/boksspel…). Tijdens bepaalde opdrachten komt de zogenaamde Ski Patrol je nog eens op de hielen zitten, omdat je te gewelddadig naar beneden racet. Deze ‘flikken on ice’ vormen voor een serieuze last onderweg, zodat je voortdurend moet uitwijken.

Qua gameplay voldoet SSX zoals verwacht volledig aan de normen, uitstekend zelfs. Grafisch daarentegen… nope, hier is eigenlijk ook niets op aan te merken. De omgevingen en de personages zien er bijzonder goed uit, met vooral veel oog voor detail. De omgevingen leven echt en horen zeker bij het betere op onze PS2. Op het vlak van audio is er een enorme verandering doorgevoerd: alles is nu gespekt met stevige rockmuziek, van AC/DC tot The Queens Of The Stone Age, alles zit erin. Je kan zelfs je eigen samenstelling maken en zo altijd naar je favoriete muziek luisteren.