Volgens Ifpi en zijn directeur Marcel Heymans zijn Belgen criminelen, want we downloaden met z’n allen elke dag één miljoen illegale songs. Jozef Schildermans legt uit waarom we de beweringen van Ifpi toch met een flinke korrel zout mogen nemen.
‘Belg wil niet betalen om muziek te downloaden,’ kopten de kranten begin april. Het ‘nieuws’ was afkomstig van Ifpi, de lobbyinstantie van de Belgische muziekindustrie. Woordvoerder Marcel Heymans rekende het de journalisten voor: in België worden dagelijks ongeveer een miljoen liedjes illegaal gedownload. Vergelijk dat met het kwart miljoen liedjes dat, alweer volgens Heymans, in 2004 via internetwinkels als iTunes werden verkocht. Conclusie: 99,9 procent van alle muziekdownloads in België is illegaal. De muziekindustrie verliest op die manier ‘miljarden euro’. Heymans kondigde aan dat Ifpi nog meer naar de rechter gaat stappen. Het wil zoveel mogelijk downloaders laten veroordelen om zo andere downloaders af te schrikken.
Kritiekloos
Dat Marcel Heymans zijn werk doet, kan niemand hem kwalijk nemen. Dat sommige journalisten zijn ‘statistieken’ kritiekloos overpennen, kan men hen wel kwalijk nemen. Heymans’ cijfers over de legale downloads kloppen niet. Volgens iTunes-concurrent OD2 liggen de verkoopscijfers voor digitale muziek in werkelijkheid veel hoger, al vermeldt het bedrijf geen concrete cijfers (als iemand ze heeft: stuur ze me toe). (OD2 is het bedrijf achter de on line-muziekwinkels van onder andere MSN, Skynet en Packard-Bell.)
Heymans’ cijfer voor de illegale downloads, zoals geciteerd in De Standaard op 7/4/05, is helemaal met de haren getrokken. Eén miljoen mp3’tjes per dag? Stel dat het gemiddelde mp3’tje een omvang heeft van 4 MB dan downloaden de Belgen dagelijks 4 Terabyte (TB) illegale muziek of op jaarbasis 1,46 Petabyte (PB). (In Van bits tot exabytes verneem je meer over wat deze cijfers betekenen.) Dat zou dan bijna vijftien procent zijn van alle gegevens op het internet (door het databedrijf Imation in 2004 geschat op 10 PB)! Ifpi moet er natuurlijk de schrik inhouden, maar zijn de journalisten die deze cijfers klakkeloos overpennen wel ooit naar de middelbare school geweest?
Verliezen
Of dat belachelijke cijfer van één miljoen nu echt door het Ifpi werd verspreid of een lapsus is van een of andere journalist doet er overigens niet toe. De kern van de boodschap van de muziekindustrie is steeds dezelfde: er wordt enorm veel illegaal gedownload en wij verliezen daar gigantisch veel geld mee.
Maar ook die redenering houdt geen steek, zo werd onlangs nog maar eens aangetoond door de Canadese rechtenprofessor Michael Geist. In Piercing the peer-to-peer myths: An examination of the Canadian experience, verschenen in het peer-reviewed wetenschappelijke internettijdschrift First Monday, maakt Geist brandhout van de argumenten van de muziekindustrie. CRIA, de Canadese tegenhanger van Ifpi, beweert dat zijn leden in de afgelopen vijf jaar een gecombineerd verlies leden van twee miljard Canadese dollar omwille van illegale muziekdownloads. Geist rekent het in zijn artikel exact voor: de werkelijke terugval in de Canadese muziekverkoop bedroeg over een periode van zes jaar welgeteld 431,7 miljoen Canadese dollar, of een eerder beperkte achteruitgang van 8,6 procent.
Overdreven
De impact van de illegale downloads wordt volgens Geist overdreven. De muziekindustrie verliest immers alleen geld als een illegale download in de plaats van een potentiële verkoop komt. Niet alle downloads leiden echter tot een verloren verkoop. Zo wordt er muziek gedownload die nergens meer te verkrijgen is; is er ook muziek die mag worden gedownload omdat de copyrighthouder er toestemming voor gaf; willen sommige mensen muziek uitproberen voor ze hem kopen; en compenseren de heffingen op privé-kopieën een deel van de illegale downloads.
Een interne studie van de muziekindustrie, zoals uitgebracht door de Economist in oktober 2004, concludeerde overigens dat tussen 2/3de en 3/4de van de recente terugval in muziekverkopen niets te doen had met illegale downloads. Daar hoor je Ifpi natuurlijk niet over spreken. Geist haalt in zijn artikel nog tal van argumenten aan waarom de achteruitgang van de muziekverkoop niet het resultaat is van illegale downloads. Aanbevolen lectuur!
Reactie van Marcel Heymans
Geachte,
Een (legale) knipseldienst bezorgde mij een knipsel uit Data News (NL en FR) van de hand van Jozef Schildermans en met als titel "Rekenkunde volgens Ifpi". Wij wensen daarop overeenkomstig de wettelijke mogelijkheden te reageren via onderstaande tekst.
Voor de Franstalige versie krijgt u de tekst volgende week.
Dank om ons te laten weten wanneer onze reactie verschijnt.
vr gr
Marcel Heymans
Directeur Ifpi Belgium
Rekenkunde volgens Ifpi
In uw blad van april j.l. meent Jozef Schildermans ten onrechte de maat te moeten nemen van Ifpi. Dat is ongepast indien men niet over de nodige dossierkennis beschikt. Helemaal pijnlijk wordt het wanneer je iemand rekenfouten verwijt en zelf in de fout gaat.
Schildermans vergelijkt twee verschillende dingen: downloads en beschikbare data (1,46 PB). Men kan perfect 1 liedje 1 miljoen keer downloaden zonder dat die 1,46 PB verandert. De gedownloade muziek verdwijnt meestal in persoonlijke (niet-beschikbare) bestanden en wordt dus niet meegerekend bij de 1,46 PB "beschikbare data". Er is dus weinig fout met onze manier van rekenen. Schildermans heeft dan nog het lef heeft om zich over zijn collega’s af te vragen of ze wel naar de middelbare school zijn geweest.
Schildermans vergist zich overigens in meerdere punten. Ifpi heeft op geen enkel moment beweerd dat er in België miljarden Euros verliezen zijn door de downloads. Onze industrie is niet eens zo groot. Evenmin hebben we ooit beweerd dat elke download of elke kopie gelijk stond met een gederfde omzet.
De grond van Schildermans’ probleem is een aversie tegenover Ifpi (en mijzelf?). Dat wordt duidelijk wanneer we het over de legale downloads hebben. Wat dat betreft zijn we gewoon "rapporteurs". Internationaal hebben we de data van OD2 en iTunes doorgekregen. Niet meer, niet minder. Maar Schildermans weet -zonder cijfers van OD2 te krijgen- wél dat onze cijfers fout zijn ‘omdat OD2 het zegt’. Vermoedelijk ligt het verschil in cijfer doordat bij ons de streamings niet werden meegeteld (enkel de downloads) en doordat (wegens de zwakke manier van rapporteren) albums werden meegeteld als 1 download. Hopelijk krijgen we in de toekomst van OD2 en iTunes (preciezere) cijfers. Het juiste cijfer maakt in dit geval overigens niet veel uit. Of er nu 250,000 dan wel 350,000 songs legaal werden gedownload, het blijft helaas een te verwaarlozen deel in vergelijking met de illegale toestanden.
De aversie tegen Ifpi bevestigt hij nogmaals door te verwijzen naar een "kritisch" artikel van een (jurist) Geist over de Canadese markt. Is Schildermans zijn kennis dan zo groot om te oordelen over het waarheidsgehalte? Niet nodig. Het is een stuk tegen de muziekindustrie. Dus moet het waar zijn en wordt het geciteerd. Er zijn een waslijst artikelen die het tegendeel beweren. Wanneer tapt hij uit dat vaatje? Of is journalistiek (?) enkel het bevestigen van zijn eigen mening?
Wat het artikel van Geist betreft is om te beginnen Canada België niet. Wat doet dat dan hier terzake? Maar zelfs het Canadese stuk is eerder lichtzinnig. Geist is een geestesgenoot van Schildermans en maakt rekenfouten om zijn gelijk te halen. Geist verwart leveringen aan de handel met in de winkel verkochte exemplaren (niet al wat geleverd wordt, wordt ook verkocht), hij verwart facturatieprijzen met consumentenprijzen en de omzet van de leden van Ifpi Canada met de totale markt. Dit om slechts 3 fouten aan te halen. Geist heeft als jurist niet veel kaas gegeten van cijfers en economie.
Maar los van dit artikel en eigenlijk de grond van de discussie is er het recht. Het recht dat illegale downloads verbiedt en het recht van de rechthebbenden om hun creaties NIET gratis te verspreiden. Daarbij hebben we respect voor diegenen die WEL hun materiaal gratis aanbieden. Ik stel voor dat Datanews daarbij het voorbeeld geeft. Misschien moeten Geist en Schildermans eens betaald worden per download. De beste manier om met de voeten op de grond te komen en om concrete dossierkennis op te doen.
Antwoord van Jozef Schildermans
Marcel Heymans reageert op mijn column (dus een stukje dat een mening MOET hebben, ik zal ook maar eens roepen) in zijn bekende agressieve stijl. Ik ken de heer Heymans niet persoonlijk en heb niets tegen hem. Evenmin heb ik iets tegen Ifpi. Ik heb wel iets tegen ongenuanceerde persberichten zoals Ifpi die om de haverklap uitstuurt en die laten uitschijnen dat zowat elke Belg een crimineel is, "want ze downloaden allemaal illegaal". Er is een andere kant aan dit verhaal en ik zal niet nalaten die regelmatig te laten horen. Dat elke lezer zijn of haar eigen oordeel velt. O ja, de opmerking over het "per download betalen" van ondergetekende slaat de nagel op de kop: betalen per keer dat je luistert of kijkt, dat is precies waar Marcel Heymans’ industrie naar streeft en door lobbying probeert op te leggen. Simpele penslaven zoals ondergetekende kunnen dat door de aard van hun medium (eenvoudig kopieerbaar papier of html) niet opleggen, zo ze dat al zouden willen. De belangen van Ifpi zijn uiteraard niet die van de consument en het is belangrijk dat daar af en toe eens krachtig wordt op gewezen.
Jozef Schildermans
PS: Het artikel van professor Geist verscheen in een peer reviewed wetenschappelijk tijdschrift. Dit betekent dat het anoniem werd beoordeeld door minstens twee collega’s van Geist en van voldoende wetenschappelijk niveau werd bevonden om gepubliceerd te worden. Dit betekent niet dat het artikel "de" waarheid bevat, maar het bevat wel "een" waarheid. Geist’s artikel afdoen als "lichtzinnig" zonder echte (wetenschappelijke) tegenargumenten is té gemakkelijk.
Volharden in de boosheid
Het Ifpi blijft beweren dat de Belgen dagelijks één miljoen songs illegaal downloaden. Het noemt het recente voorstel van de Europese Commissie om het legaal downloaden te stimuleren door een eengemaakte Europese licentiepolitiek op te leggen "onzinnig" en "wereldvreemd". De reden dat de legale markt voor muziekdownloads niet marcheert is volgens Marcel Heymans "dat de mensen de muziek halen bij de gratis, illegale aanbieders. En dan is het toch vreemd dat de Commissie zich nooit gemengd heeft in die problematiek. Elke dag worden in België één miljoen songs gedownload, nog steeds” (De Standaard, 08/07/05). DiskIdee zal binnenkort een test publiceren van legale on line-muziekwinkels waaruit duidelijk blijkt dat de huidige gefragmenteerde licenties totaal onwerkbaar zijn. "Je moet al jurist zijn om iets te begrijpen van legale muziekdownloads", is de conclusie van de test, die eerder al verscheen in Bizz Magazine (juni 2005).
Marcel Heymans kennen we ondertussen van zijn straffe uitspraken. Jozef Schildermans ook, een column moet iets meer uitvergroten.
Ik heb meer dan 1500 officiele cds, en enkele illegale, MAAR … als ik een cd van het internet download, dan is dat om te luisteren of hij goed genoeg is om te kopen. Als hij niet goed genoeg is, gooi ik hem niet weg, maar ik luister er ook nooit meer naar.
Ik heb pas bij een onafhankelijk weekblad de mogelijkheid gehad om gratis 4 liedjes legaal te downloaden. Ik heb het niet gedaan: ik moet windows gebruiken, ik moet via windows media player gaan. En bovendien, ik vond niets wat me interesseerde, behalve dingen die ik al had.
Bij iTunes heb ik ook al een paar liedjes gekocht, maar ik zou er nog veel meer willen kopen, maar door hun release-strategie kan ik ze gewoon niet kopen, o.a. U2 Live under the brooklyn bridge (alleen itunes usa), Across the universe (alleen itunes usa).
Ik vind ook dat de marketing trucs nergens op lijken.
Voorbeeld 1: om The Complete U2 van iTunes te kopen, betaal ik 150 euro voor een 20-tal liedjes die ik nog niet heb op een totaal van 447 liedjes. (en dan is The Complete U2 niet eens compleet, ik heb nog minstens 40 officiele liedjes of versies die er niet in zitten)
Voorbeeld 2: Ik heb vorige maand mijn The Cure collectie verrijkt met de Deluxe edities van 4 albums die ik ondertussen al op LP heb, en ook op enkele cd, en op cassete, omdat op die cassettes indertijd andere bonus nummers stonden. Volgens mij koop ik dan toch voor een gedeelte iets wat ik al gekocht heb.
Voorbeeld 3: De nieuwe cd van Kaiser Chiefs komt eerst uit als 11 tracks, dan in UK met een extra cd, dan hier met 12 tracks. Wie beduvelt men hier?
Marcel Heymans vergeet ook altijd het onderscheid te maken tussen dingen die te koop zijn en dingen die niet te koop zijn. Als ik zou kunnen, dan zou ik gerust 25-30 euro bovenop mijn ticket van ongeveer 100 euro willen betalen voor een legale opname van het concert van U2 in Brussel op 10 juni, maar het bestaat gewoon niet officieel. Als ik dat dan zou vinden, is dat dan diefstal (ook als ik ondertussen reeds meer dan 500 officiele platen van U2 heb, waarvan 3 persingen van het laatste album, nl. vinyl LP, CD+DVD en limited edition).
Ik heb per jaar 50 cd-rs nodig voor verspreiding van software en handboeken. Waarom betaal ik hier ook een heffing op voor audio?
Het is duidelijk dat de muziekmarkt verandert: artiesten leven van optredens, van verkoop van merchandising, niet van platenverkoop.
Marcel Heymans moet de platenverkoop stimuleren, maar 3,96 euro voor een digitale single tegenover 5 euro voor diezelfde single in een hoesje, en al vastgelegd op een cd, dan weet ik wel wat kiezen, de echte, tastbare cd, maar ik brand hem wel om hem in de wagen te beluisteren, en soms download ik hem van tevoren om te zien of het de moeite is, of ik koop de cd op een concert van de artiest, dan verdient hij 2 maal en dan is de cd meestal 5 euro goedkoper.
Marcel Heymans is waarschijnlijk niet ingehuurd omwille van zijn enorm intellect maar wel voor zijn schijnbaar onbedachtzame koppigheid.
1000.000 downloads per dag! Dat betekent dan 1 op 10 Belgen elke dag illegaal een liedje illegaal download.
De muziekindustrie is echt een maffia organisatie. Het feit dat SABAM een vzw is en geen overheidsinstelling is daar het mooiste bewijs van. IFPI en SABAM zijn gewoon drukkingsgroepen dit het laatste centje uit de simpele consument willen persen. En alle praktijken zijn daarvoor toegelaten!
De praktijken die deze groepen gebruiken (bijvoorbeeld rechtuit liegen, zoals aangetoond) zijn zeker niet niet meer eerbaar dan het \”illegaal\” downoloaden van een liedje door een onschuldige tiener.
Op hoeveel lege media en artikelen betalen we nu al auteursrecht? Hoeveel betaalt een friturist om de radio aan te zetten? Hij kan er bijna een life band voor inhuren! Ronduit belachelijk is het! Men is ons echt aan het uitpersen.
We leven in 2005. De muziekinduistrie moet dringend zijn business model herzien. Kijk eens wat er in de software wereld gebeurt. Alles wordt open source. Je betaalt voor extra features of voor support maar het basis pakket is gratis.
Op lange termijn is muziek gedoemd dit business model te volgen. Wil je een opname van onberispelijke kwaliteit (mooi verpakt met gedrukt boekje) dan koop je de CD. Wil je gewoon eens even luisteren dan download je de muziek gratis aan lagere kwaliteit. De winst moet gemaakt worden uit merchandising, concerten en extra kwaliteit en afwerking van de betalende versie.
Of je nu wil of niet, deze evolutie is onvermijdelijk. De enige manier om dit te stoppen is het internet platleggen. Een heksenjacht organiseren op tieners die downloaden en hun ouders ruineren gaat de muziekindustrie niks opleveren.
Ik heb in Thailand gewoond. Daar werd alles gekopieerd, tot op de dag dat de lokale artiesten beslisten dat 2.5 Euro voor een CD eigenlijk genoeg is. Sindsdien is het kopieren stilgevallen en maken de locale artiesten veel meer omzet. De grote internationale artiesten vragen nog steeds 15 Euro voor een CD. En raad eens wat: hun omzet is zo goed als nihil!
De publieke opinie keert zich tegen organisaties als het IFPI en SABAM. Misschien moeten deze organisaties eens het lef krijgen om daar wat aan te doen (zoeken naar een ander business model). Met Mark Heymans zitten ze in ieder geval niet op het juiste spoor.
Reacties zijn gesloten.