Wat is HDTV?

In deze cursus krijg je meer uitleg over hdtv, tv-lijnen, en het verschil tussen interlaced en progressive scan.

Naar aanleiding van een aanbieding in de ALDI verklaarden we op deze website eerder al eens het begrip DVB-T. Dat stond voor "Digital Video Broadcast (Terestrial)" en betreft de manier waarop de signalen van de TV-zender naar je TV-toestel verstuurd worden, namelijk digitaal als ééntjes-en-nulletjes. Het heeft dan ook helemaal niets met jouw toestel te maken. In een recent artikel LCD-tv voor relatief lage prijs kan je dan weer lezen dat het tv-toestel V2Max VL-2600 "een resolutie tot 720(p) beeldlijnen non-interlaced of 1080(i) beeldlijnen interlaced voor digitale tv of dvd" heeft. Hier spreken we dan over het toestel zelf, een HDTV of voluit "High Definition Television". Een woordje uitleg hoort er toch wel bij.

Geschiedenis: de analoge telvisietoestellen
Waarschijnlijk weet je wel dat een normaal televisiebeeld opgebouwd is uit een aantal horizontale lijnen. In ons deel van Europa gebruiken we de PAL-standaard (Phase Alternating Line) waarbij het beeld bestaat uit 625 lijnen, waarvan er evenwel slechts 575 zichtbaar zijn.

Een al wat ouder type televisie (Philips)

Zo’n beeld wordt bovendien niet in één keer geschreven, maar wel in twee keer: eerst de oneven lijnen 1 – 3 – 5 enz., daarna de even lijnen 2 – 4 – 6 enz. Vijftig keer per seconde (we zeggen dan: 50 Hertz of 50 Hz) wordt zo’n halfbeeld geschreven op het scherm, wat uiteraard neerkomt op 25 volledige beelden per seconde.

Eerst worden de oneven (zwarte) lijnen geschreven, 1/50 sec later de even (rode) lijnen

In principe zou de traagheid van het menselijke oog ervoor moeten zorgen dat je toch een vloeiend beeld ziet, maar veel mensen kunnen dat flikkeren toch waarnemen. Dat is vooral het geval bij grotere schermen of wanneer mensen naar een verzameling tv-toestellen kijken, bijvoorbeeld in een winkel of warenhuis. Duurdere televisies pakken hier graag uit met de norm "Flikkervrij 100 Hz": er wordt dan 100 keer per seconde een halfbeeld geschreven.
Naast PAL bestaan er nog andere tv-standaarden. In Frankrijk en de Oost-Europese landen wordt het SECAM systeem (Séquentiel à mémoire) gebruikt. In de Verenigde Staten, Canada en Japan zweert men bij NTSC (National Television Systems Committee), maar zelf noemen ze het spottend Never Twice the Same Colour, omwille van de notoire problemen van dit systeem om kleuren goed weer te geven. Wat men ook moge beweren, deze drie analoge systemen geven een vergelijkbare beeldkwaliteit, al heeft PAL wel een streepje voor op de concurrerende systemen.