City trip naar Londen

De afgelopen kerstdagen bracht ik in de grootstad Londen door. Deze keer was het geen doorsnee Kerst, maar wel een ongemeen bloederige en geweldadige dag. Ik heb me namelijk vooral bezig gehouden met het testen van The Getaway op PlayStation 2. Dit game, uitgebracht door Sony, is waarschijnlijk een van de meest gehypte ooit want in zowat alle media werd en wordt er reclame voor gemaakt. Het resultaat: The Getaway werd in de voorlaatste week van 2002 gebombardeerd tot spel van het jaar. Maar was dit wel terecht?

Met The Getaway probeert ontwikkelaar Team Soho de grens tussen game en film te laten vervagen. Meer dan een uur aan tussenfilmpjes met echte acteurs werden daarvoor opgenomen en omgezet spelbeelden. The Getaway heeft naar videogame-standaarden een erg goed verhaal. De tussenfilmpjes zijn dan ook van groot belang om het verhaal te laten ontwikkelen. Helaas kun je deze filmpjes niet overslaan bij het opnieuw spelen van een missie en aangezien deze nogal lang duren, zijn ze na een tijdje de voedingsbodem voor ergernis.

Opvallend is dat er weinig of geen verschil is tussen het uitzicht van de tussenfilmpjes en de echte game. Immers, tijdens het spel staan geen metertjes of andere grafiekjes op het scherm. Dat moet het realiteitsgehalte opvoeren. Is je personage gewond, dan zul je hem zien strompelen. In de meeste games moet je dan op zoek naar verbanddozen om je gezond terug op te krikken maar ook hierin is The Getaway origineel. Je hoeft namelijk simpel uit te rusten tegen een muur. Op die manier kun je op elk moment je gezondheid terug op 100 procent brengen, teminste, als je niet onder vuur ligt. Eén tegenstrijdigheid is wel dat je flink wat kogels kunt slikken voordat je een leven verliest. Rijdt een auto je aan, dan ben je willens nillens dood. Aangezien nergens aanwijzers op het scherm staan, werd ook gezocht naar een originele manier om de weg te wijzen. Team Soho loste dat probleem mooi op door de richtingaanwijzers van je wagen te laten fungeren als… euh… richtingaanwijzer.

Welkom in Londen!
Tijdens de persvoorstelling van The Getaway was ik vooral gefascineerd door de hoofdrol die de stad Londen speelt in de game. Maar liefst 40 vierkante kilometer Londen werd voor dit game digitaal nagebouwd. Het liefst wou ik van bij de start gewoon een ritje door de Londense straten maken, een bezoekje brengen aan de Queen of even langs Tony Blair rijden in Downing Street. Helaas is het ‘free roaming’ gedeelte pas beschikbaar na het uitspelen van het spel. Uiteindelijk bleek het vrij cruisen door London eigenlijk nogal saai. Jammer is vooral dat je nergens kunt zien in welke straat je zit zodat je je moet oriënteren via de bekende Londense monumenten.

In de Londense binnenstad rijden bestaande wagentypes rond van merken zoals Renault, Alfa Romeo, Saab, Nissan, enz. Ook dit draagt bij tot het realiteitsgehalte van The Getaway, want vaak rijden in dit soort games gewoon nepwagens rond. Het verkeer in London is net zoals in het echte leven erg druk en ook de voetpaden zijn goed gevuld. Het gevaar dat je loopt als ontwikkelaar bij het beloven van realisme, is dat er natuurlijk ook vele zaken ontbreken zoals (brom)fietsen, geparkeerde wagens, toegang tot de metro, zwerfvuil… Toch ziet het digitale Londen uit de Getaway er visueel aantrekkelijk uit en zijn de graphics van het gehele spel meer dan af. De kleuren zijn wat grijsachtig, maar hebben we dat beeld ook niet van London? Enkel jammer dat de niet instelbare camera niet altijd even goed meewerkt.

Kort maar krachtig
Er zijn 24 missies te voltooien in The Getaway. De eerste twaalf speel je als crimineel Mark Hammond. Zijn vriendin werd vermoord en zijn kind ontvoerd door de oude maffiabaas Charlie Jolson. Hammond krijgt zijn kind pas terug als hij enkele zware klussen klaart voor Jolson. Deze taken gaan van het ophalen van geld over het bevrijden van gevangen tot het ombrengen van agenten. Deze missies spelen zich af doorheen gans Londen zodat je nogal wat kilometers moet afleggen. Alsof het drukke verkeer je nog niet genoeg hindert, zitten om de haverklap de politie en rivaliserende bendes je op de hielen. Deze rijden je constant van de weg of nemen je wagen onder vuur. Jammer is dat je zelf niet al rijdend kunt schieten. Je bent dus vaak genoodzaakt om te stoppen en dan iedereen maar stilstaand af te knallen. Snel en zonder schrammen met je wagen ervandoor gaan is dus helemaal niet gemakkelijk. Heb je je wagen in de prak gereden? Geen nood, je kunt elke wagen in de stad carjacken net zoals in Grand Theft Auto. Nog een tip om het drukke verkeer te vermijden: op het voetpad rijden gaat heel snel en als je toetert gaan de voetgangers meestal uit de weg. Maar ze gewetenloos doodrijden kan eveneens.

The Getaway is erg geweldadig, laat dat duidelijk zijn. Als je uiteindelijk het helse verkeer achter je gelaten hebt, kan je in twintig heel mooi uitgewerkte binnenlocaties hopen vijandige bendeleden of agenten neerknallen. Je uiteindelijke doel is wraak te nemen op Charlie Jolson. De laatste 12 missies speel je als agent Frank Carter. Ook deze zit achter Charlie Jolson aan. Je speelt hetzelfde verhaal maar dan vanuit een heel ander standpunt. De moeilijkheidsgraad gaat er in deze laatste missies echter sterk op achteruit. Ook de eerste missies zijn al bij al niet zo moeilijk.