Ik kijk uit het raam en zie aan de einder een gloedrode wolk oprijzen in de vorm van een reusachtige champignon. Mijn kinderen lusten geen champignons, denk ik nog. Het is voor altijd het laatste dat ik denk, voor de schokgolf met een verblindende flits alle leven in een uitzinnige haal wegvaagt.
Gezond verstand
Ik hoop dat het gezond verstand het steeds zal halen op deze waanzin, waarvoor woorden tekort schieten. Niet iedereen is daarvan blijkbaar overtuigd. Dat blijkt uit pogingen van de NAVO om de militaire doctrine op sluikse wijze aan te passen. Voortaan kunnen kernwapens ook gebruikt worden tegen schurkenstaten, indien er een duister vermoeden is dat zo’n land over biologische of chemische wapens beschikt. Weg Irak, weg Soedan, weg… Ik wil de NAVO best helpen. Ook zonder satellietfoto’s en spionagediensten kan ik een hele reeks landen opsommen die niet deugen en het dus in beste NAVO-logica waard zijn op te gaan in een vloedgolf atoomgeweld. Maar goed, ik beschik nog over enig gezond verstand en pleit ervoor dat deze wapens zo snel mogelijk van de aardkloot verdwijnen.
Non proliferatie
Om mij een handje toe te steken werd zojuist in New York de herziening van het Non Proliferatieverdrag, dat het gebruik en de verspreiding van kernwapens moet intomen, afgesloten. In 1968 werd dit verdrag door 56 landen ondertekend en dit klaarblijkelijk met enig enthousiasme: het was immers in volle Koude Oorlog. Intussen sloten zowat honderd andere landen zich bij dit verdrag aan. Jammer genoeg blijkt nu dat veel landen eraan zijn voor de moeite: er blijkt nu plots een verschil van mening over de interpretatie van het verdrag. Het belangrijkste euvel is dat de VS en de NAVO-landen een geheel eigen interpretatie geven aan het verdrag. Volgens hen is het niet geldig in tijd van oorlog. Tijd van oorlog, zegt u, maar het is al geleden van de tweede wereldoorlog dat wij formeel in staat van oorlog verkeerden. Niets is minder waar: het internationaal recht gaat ervan uit dat een staat van oorlog niet moet worden uitgeroepen. Ook ten tijde van de oorlog in Kosovo bevond ons land zich feitelijk in oorlog. En dan geldt het verdrag niet. Minister Michel – ja, die van de P90 machinegeweren voor Mexico — zei in ons parlement boudweg dat het verdrag niet in tijd van oorlog geldt. Hij bevestigt daarmee de kritiek van een hele reeks voornamelijk Afrikaanse landen, aangevoerd door Egypte, die ontdekt hebben dat de Verenigde Staten en de NAVO reeds in 1968 over een eigen geheime interpretatie beschikten van het akkoord.
Even geen verkeersreglement
Deze landen pleiten uiteraard voor een akkoord dat altijd en onder alle omstandigheden geldig is. Met recht en reden. Stel je voor dat het parlement morgen beslist dat het verkeersreglement enkel geldig is zolang je auto op stal staat. Zodra je de openbare weg oprijdt houdt het op te bestaan. Dit is wat gebeurt met het non proliferatieverdrag. De problemen zijn niet te overzien. In oorlogstijd worden de kernwapens die de VS onder andere in ons land heeft opgeslagen, aan deze landen overgedragen. De verspreiding van kernwapens wordt daardoor in de hand gewerkt: ook België is dan plots een kernwapenstaat.
Overbodig
Kernwapens overbodig? Militairen merken wel eens fijntjes op dat kernwapens een politiek probleem zijn, geen militair. Om dit te veranderen zoeken de VS en de NATO dus nieuwe taken voor deze wapens. De schurkenstaten (what’s in a name) zijn een gedroomd doelwit. Het gebruik van deze wapens wordt plots akelig reëel. Met de nieuwe aanpak is de vraag niet langer of kernwapens ooit worden ingezet, maar wel wanneer ze worden ingezet. Dat onze bondgenoten dit probleem trachten te bagetelliseren, pleit alvast niet voor hen. Ook een kleine kernbom heeft verwoestende gevolgen. Dat ook Belgische jachtvliegtuigen en Belgische piloten kunnen ingezet worden om de bom te gooien, zonder dat iemand met gezond verstand nog ‘stop’ kan roepen, bewijst dat er meer dan een schroefje los zit aan onze democratie.
Uitsmijter
Parlementaire vragen bieden niet altijd een antwoord. Onlangs las ik op de website van het de Belgische marine dat het fregat De Wandelaar op missie vertrok naar Japan, Korea, China en Indonesië. In deze landen zouden in het kader van de promotie van Belgische producten ook een reeks presentaties worden voorzien.Ik vroeg de minister van Defensie welke defensiebedrijven aan deze trip deelnamen. Hij bleef het antwoord schuldig en verwees naar de Minister van Buitenlandse Zaken voor een reactie. Minister Michel gebaarde echter eveneens van krommenaas. Hij wist enkel dat Interbrew ons kostelijk gerstenat tijdens de presentatie zou aanbieden. Voor een getetailleerd antwoord verwees hij door naar de ministers Piqué en Chevalier. Piqué liet weten dat zijn departement van economie onkundig was van de trip. Chevalier dan maar geprobeerd. Die liet weten dat het aan Minister Flahaut was om te antwoorden… Daarmee is de cirkel rond. Blijkbaar heeft De Wandelaar een ‘hete aardappel’ aan boord, die iedereen liever kwijt dan rijk is. Het is nu aan Verhofstadt om uit te maken wie straks een antwoord zal geven…