Walk like an Egyptian

Blijkbaar zit het ingebakken in de genen van een mens: de drang om iets op te bouwen. En liefst iets groots. Een wereldrijk, voor minder doet de echte bouwer het niet. Dat mag zelfs een virtuele wereld zijn. Waarom hebben titels als Civilization, SimCity, Settlers of Caesar anders zoveel succes? Impressions, de makers van het laatste spel in dat rijtje, hebben dat goed begrepen: met Pharao bouwt de wereldleider in jouw niet alleen een groot rijk, hij kan ook nog eens grote monumenten voor zichzelf laten oprichten

Het basisidee achter Pharao is vrij simpel: je begint het spel als de leider van een kleine stam in Egypte. De bedoeling is een stadje te bouwen dat bevolkt wordt door gelukkige mensen. En met elk stadje dat je zo succesvol weet op te bouwen, reis je door de geschiedenis van het Egyptische volk. Telkens opnieuw reïncarneer je in een van je nakomelingen, met steeds grotere uitdagingen, tot je uiteindelijk de controle over het rijk verwerft. Eenvoudig is het niet, met burgers die je gevoed, gezond, geëntertaind, aan het werk en godsdienstig moet houden. Vooral de Egyptische goden eisen heel wat aandacht op. Maar telkens als je een missie tot een goed einde brengt, krijg je het gevoel dat je iets gepresteerd hebt. Je hoeft het spel trouwens niet te spelen volgens deze scenario’s. Pharao laat je ook toe je stad te bouwen en te besturen zoals je dat zelf verkiest.OverstromingenZonder de Nijl was het oude Egypte wellicht nooit eeuwenlang een grootmacht geweest. Ook in dit spel treedt de rivier op regelmatige tijdstippen buiten zijn oevers en maakt het land vruchtbaar. Je bent afhankelijk van deze overstromingen, want ze bepalen hoeveel voedsel je kunt produceren en bijgevolg ook hoeveel voedsel je in een later stadium, als je handel kunt drijven, moet importeren. Als je dan nog weet dat de plekken langs de Nijloever waar je landbouw kunt bedrijven erg beperkt zijn, dan is een goed voedselbeleid één van je topprioriteiten. Hier speelt de god Osiris een erg belangrijke rol. Je kunt hem maar best goed geluimd houden door tempels voor hem te bouwen of op gezette tijden festivals voor hem te organiseren. Maar opgepast: verlies ook de andere goden zoals Ra of Bast niet uit het oog. De stemming van elk van deze goden heeft een bepalend effect op het spel. MonumentaalEen ander belangrijk spelonderdeel is het bouwen van monumenten. Je stad ziet er een stuk fraaier uit met monumentale structuren zoals de Sfinx of piramides, maar het kost je letterlijk bloed, zweet en tranen om ze te bouwen. Planning en geduld zijn de magische woorden. Slaven krijg je niet in dit spel – zo historisch fout, maar politiek correct is het wel -, dus komt het erop neer het hele proces goed te overdenken. De staatsfinanciën beheren wordt er niet gemakkelijker door, maar eenmaal dat het monument er staat is de voldoening groot. Groter in ieder geval dan een simpele scoreaanduiding zoals in veel andere games. Je hebt de indruk dat je echt iets hebt verwezenlijkt. ArtistiekVisueel zijn al de gebouwen, tempels en monumenten die je kunt bouwen een lust voor het oog. Maar dat is dan puur vanuit artistiek oogpunt bekeken, want op grafisch gebied hinkt het spel toch wat achterop. Zo is de interface, die al de opties in hiërogliefen voorstelt, niet meteen overzichtelijk. Maar het zien rondstruinen van de bewoners tussen de fraaie gebouwen van je met zorg opgebouwde stad, maakt veel goed. Dat allegaartje zorgt er trouwens voor dat je wat om handen hebt, als je moet wachten omdat je door te forse uitgaven over je creditlimiet zit. Je kunt met je dierbare burgers communiceren door met de rechtermuisknop op ze te klikken. Zo kun je bovendien leren wat je prioriteiten zijn.