Nieuwe IBM-opslagtechniek moet 160 GB/cm¬¾ opslaan

0
15

Er waren al eerder geruchten over een nieuwe schijfopslagtechnologie die IBM ontwikkelt en waarop ruim honderd keer zoveel data zou passen op eenzelfde oppervlakte in vergelijking met huidige harde schijven. Die geruchten zijn nu iets concreter geworden. IBM blijkt namelijk bezig te zijn met iets dat gezellig de “duizendpoot”-technologie heet. Eigenaardig genoeg grijpt die duizendpoot-technologie terug naar een van de vroegste opslagmediums, namelijk de ponskaart. Het duizendpootsysteem, dat ontwikkeld werd door wetenschappers in het IBM Zurich Research Laboratory in Zwitserland, gebruikt namelijk een reeks piepkleine voelarmpjes om een patroon van deukjes te lezen of te maken in een al even piepklein stukje plastic. Hoewel de technologie zich nog in een vroeg stadium bevindt, weet het systeem nu al tien keer meer data op eenzelfde oppervlakte op te slaan als andere harde schijven die IBM in ontwikkeling heeft en maar liefst honderd keer meer dan schijven die je nu kunt kopen. De technologie kan nog een veel hogere dichtheid bereiken, aldus IBM, omdat de miniaturisatie verder kan gaan tot op het moleculaire niveau. Dat zou betekenen dat er een potentieel opslagsysteem beschikbaar is voor nanotechnologie-computers. En op het atomaire niveau is er een reusachtige opslagcapaciteit, luidt het bij IBM. Op dit moment bestaat IBM’s nieuwe systeem uit een heel compact rooster van duizend piepkleine voelers (vandaar de naam duizendpoot) bovenop een vierkantje van polymeer (zoals het plastic waaruit schoollinealen bestaan). Elke voeler heeft een punt die kan verhitten. Als de punt heet is, kan die een klein deukje branden in het polymeer. Dus krijgen we onder een voeler wel een putje of geen putje. We hebben daarmee onze enen en nullen en we kunnen dus data verwerken. Data kan overigens gewist worden door het polymeervierkantje als geheel te verhitten, of slechts een deel ervan. Het rooster met voelertjes beweegt over het polymeer heen bij het lezen en schrijven van data. Dit systeem zou volgens IBM zo’n 160 GB per vierkante centimeter moeten kunnen opslaan. Een prototype dat slechts 3 mm² groot is slaat bij IBM nu al iets minder dan 1 GB op. Dat is schitterend, maar bedenk dat dit zo’n 30 GB/cm² is, dus er is nog heel wat ruimte voor verbetering. Er is ons niets bekend over de werksnelheid van dit systeem, maar wij zijn toch alvast in blijde verwachting.

Vorig artikelIFPI wil Clickx uit de rekken te halen
Volgend artikelIntel weer terug naar Socket 7?