Save the World, o Chosen One!

Twee verhalen voor de prijs van één!
In het verhaal zijn twee hoofdpersonen: een deimos en een mens, die beiden toevallig een zelfde moedervlek dragen op hun arm. Het verhaal is onderverdeeld in diverse hoofdstukken waarin de twee hoofdpersonen om en om de hoofdrol spelen. De ene, Kargh, maakt zich sterk voor de mensen en is vastberaden de deimos te vernietigen. De ander, Darc, is vastbesloten de deimos te verenigen en zo alle mensen uit te roeien. Deze twee en hun bondgenoten komen uiteindelijk elkaar tegen met de nodige gevolgen. Maar natuurlijk is er een veel grotere dreiging, waardoor de twee groepen moeten samenwerken. Het verhaal heeft zijn sterke en zwakke kanten. De sterke kant is dat er niet direct een grote schurk is. Het gaat in eerste instantie over twee volkeren die elkaar bestrijden en daarbij blind zijn voor andere gevaren. Het is alleen jammer dat de gebeurtenissen door diverse clichés aan elkaar worden genaaid, waardoor het verhaal op sommige punten erg voorspelbaar en soms wat ongeloofwaardig wordt. Dit komt naarmate je in het spel verder komt steeds vaker voor en de grote uiteindelijke superschurk, The Dark Lord of the Abyss (gaap!), spant de kroon. Dit is jammer.

Combat!
Zoals in elke goede RPG moet er geknokt worden zodat de karakters ervaring op kunnen doen en kunnen stijgen in hun krachten en vaardigheden. De strijd is bij Arc bijzonder leuk uitgewerkt. Het is een beurtensysteem waarbij de karakters per beurt een gedeelte kunnen lopen en een actie kunnen ondernemen. Als je dat handig speelt, kan je een vijand in de rug aanvallen en zelfs gecombineerde aanvalsacties met een ander karakter maken. Deze combat verveelt bijna niet en daardoor zijn ‘random encounters’, die overigens niet vaak voorkomen, niet vervelend. De enige strijd die wel vervelend is, is de allerlaatste. Hierbij kunnen maar een beperkt aantal karakters echt wat doen en loopt de rest eigenlijk maar in de weg. Zonde.