Vaarwel, kleine Suzy

In oktober 1992 vertelde ik in mijn allereerste Villa PC voor Data News over "kleine Suzy, mijn trouwe secretaresse; ze noteert mijn afspraken, kent alle
belangrijke telefoonnummers en kan snel kleine aantekeningen maken wanneer nodig".
Helaas, kleine Suzy is niet meer. Ze overleed schielijk tijdens een reisje in Piemonte. Suzy’s toestand kun je nog het best beschrijven als halfdood. Haar schermpje doet het niet meer, maar ik kan nog
wel met haar communiceren via de synchronisatiesoftware op mijn pc. Gelukkig heb ik mijn gegevens dus nog kunnen redden.
De kleine Suzy die in Piemonte de geest gaf, is niet dezelfde als over wie ik schreef in 1992. Die allereerste Suzy, een Psion Series 3, is stokoud, maar nog goed bij geest. Ze is met pensioen; het
enige wat ik nog van haar verlang is dat ze me ’s ochtends wekt. De rest van de dag mag Suzy 1 rusten. Suzy 2 was een Psion Series 5. Die overleed aan dezelfde symptomen als Suzy 3, een Psion Series
5mx.
De originele Series 3 heeft een vast toetsenbord, maar het (verbeterde) toetsenbord van de 5 en 5mx schuift open in een soort slede. Achter die slede zit een plat kabeltje dat het lcd-scherm verbindt
met de hoofdkaart onder het toetsenbord. Vroeg of laat breekt dit kabeltje en valt het lcd-scherm uit. Het kabeltje vervangen is niet genoeg: het zit vast gesoldeerd aan het lcd-scherm. Je moet dus
het volledige scherm vervangen, een operatieve ingreep die bijna zoveel kost als een splinternieuwe Series 5 of 5mx.

Ken
Dan is er ook nog Ken (niet de echte naam), de Psion Revo van mijn echtgenote. Toevallig overleed Ken in dezelfde week als Suzy 3. Ook hier was een ontwerpfout de oorzaak. De Revo heeft namelijk vaste
oplaadbare batterijen die vroeg of laat de geest geven. De batterijen vervangen is zo goed als onmogelijk; als je het door de hersteldienst van Psion laat doen dan betaal je bijna evenveel als voor
een nieuwe Revo.
Psion stopte enkele jaren geleden met de ontwikkeling van de Series 5mx en Revo. Sinds enige tijd worden de apparaatjes ook niet meer gebouwd. Hier en daar kun je nog wel gereviseerde exemplaren op de
kop tikken, maar dit specifieke pda-ontwerp heeft zijn Darwinistische eindcyclus bereikt.

Te ingewikkeld
Waarom bleef ik al die tijd trouw aan een verouderd pda-ontwerp? Mogelijk ben ik niet slim genoeg om de huidige generatie pda’s en slimme mobieltjes (smart phones) te gebruiken. Het Britse
onderzoeksbureau Taylor Nelson Sofres vond onlangs in een studie dat slimme mobieltjes voor de meerderheid van de consumenten nog té ingewikkeld zijn.
Mijn grootste bezwaar tegen "moderne" pda’s gebaseerd op Windows Mobile of Symbian is echter dat je er geen vindt met een volwaardig toetsenbord. Ik ben wellicht maar een nichegebruiker, maar ik wil
een toetsenbord! Stylus en handschriftherkenning zijn mooi en wel voor het maken van korte notities, maar voor het uitschrijven van een interview of het bijhouden van een dagboek krijgen ze van mij
een dikke onvoldoende.

Traag
Een tweede bezwaar dat vooral voor Windows Mobile geldt is dat deze "moderne" pda’s pokketraag zijn. Ik bezit een Pocket PC maar die is werkelijk niet vooruit te branden. Het ding crasht bovendien om
de haverklap. De oplossing van Microsoft? Gewoon af en toe resetten! Nadat Windows al het Ctrl-Al-Del "saluut" inpikte, doet Windows Mobile nu hetzelfde met de reset-toets.
Mijn huidige mobieltje, een Sony-Ericsson P800, is even krachtig zo niet krachtiger dan een Pocket PC, maar heeft voldoende aan slechts 16 MB geheugen. Zijn geheim? Versie 7 van Symbian OS, de
opvolger van hetzelfde multitasking besturingssysteem als in de Psion Series 5x en Revo. Ik zou met de P800 kunnen leven, maar ik mis mijn toetsenbord. Voorlopig zal ik dus maar opnieuw blocnote en
pen boven halen. Mijn P800 geef ik voorlopig maar geen naam. Daarvoor mis ik kleine Suzy nog te veel.