Na één komt nul

Iedereen die zich een beetje een gamer noemt kent de spelserie van Resident Evil. Survival horror van de bovenste plank. Na deel 1, 2, 3 en een deel genaamd Code Veronica (waarom dit geen Resident Evil 4 genoemd wordt, weet nog steeds niemand) is het nu tijd voor het volgende deel, of moeten we zeggen, het vorige deel?

Resident Evil Zero speelt zich af voor deel 1. Wie deel 1 gespeeld heeft, herinnert zich misschien nog Rebecca Chambers. Zij was de enige overlevende van het eerste team die je als Chris of Jill tegenkwam in het huis in deel 1. Rebecca is nu de hoofdrolspeelster in deel 0 en we nu dus haar verhaal te zien. Of beter gezegd, te spelen. Over het verhaal laat ik mij niet verder uit. Dat zou alleen maar de boel verpesten voor degenen die het spel nog willen spelen.

Zombie, dead ahead!
De gameplay en besturing is nagenoeg hetzelfde als de voorgaande delen. Voor een hoop mensen is dit vervelend, maar ikzelf heb er eerlijk gezegd weinig problemen mee. Toch zijn er wel een aantal dingen veranderd. De grootste verandering in dit deel is het feit dat je met z’n tweeën bent. Al vrij snel kom je in het spel Billy Cohen tegen. Deze jongen wordt door de staat gezien als een brute moordenaar, maar gelukkig is die bereid met Rebecca samen te werken. Vanaf dat moment heb je de controle over twee personages die zowel gezamenlijk als ieder apart bestuurd kunnen worden. Ieder personage heeft een eigen set vaardigheden. Zo heeft Rebecca verstand van kruiden mixen en chemie en kan Billy zware objecten verplaatsen en kan hij veel meer klappen incasseren dan Rebecca. Samen sta je sterk, zeker bij sommige lastige puzzels. Maar evenzo staan onze twee helden van tijd tot tijd er helemaal alleen voor. En dat is dan nog enger. Helemaal als je met de fysiek zwakkere Rebecca speelt.
Daarnaast zijn de ontzettend handige, maar tegelijkertijd onlogische kisten uit de voorgaande delen verdwenen. Ze stonden op diverse plaatsen in het spel en je kon er alles in kwijt. In deel 0 kan je gewoon alles op de grond laten vallen en later weer oppakken. Hoewel dit veel logischer en realistischer speelt, zorgt het af en toe voor wat administratieve rompslomp. Bepaalde spullen wil je toch meenemen naar het einde van het spel, zoals bijvoorbeeld de granaatwerper. Dat wordt dus heen en weer lopen.

Pracht en praal
Grafisch worden de mogelijkheden van de Gamecube flink uitgebuit. Ondanks de grauwe omgeving ziet het er allemaal prachtig uit en de animaties zijn vloeiend. Het is niet alleen mooi, maar ook heel sfeervol. Om elke hoek verwacht je een vijand. Muziek en het geluid zijn ook van de beste kwaliteit. Enge ‘ambient’ geluiden en heftige muziekstukken dragen bij tot de enge sfeer, de angst en de schrikeffecten. Dat men veel moeite heeft gedaan voor dit spel, staat als een paal boven water.

Minpuntjes
Niet alles is perfect in Resident Evil 0. Zo vinden we de Easy mode echt veel te gemakkelijk. Je krijgt niet alleen heel veel kogels en genezende items, maar de vijanden zijn ook nog eens uitermate zwak. Dit maakt de Easy mode belachelijk gemakkelijk. Een goede raad voor de beste spelervaring: speel dit spel in de ‘Normal mode’. Daarnaast vonden we de grote boze eindbaas van het spel toch ietwat tegenviel. Het karakter wordt mooi neergezet, maar blijkt op het laatst toch niks meer dan een ‘rule the world!’ maniak te zijn. Maar dat hoort nu eenmaal bij dit soort spellen. Laatste puntje van kritiek is dat ondanks het feit dat het verhaal mooi in elkaar zit en goed aansluit op de latere delen, de omgevingen niet echt orgineel zijn. Alleen de trein in het begin van het spel is echt nieuw. Al gauw verandert dit in een oud huis met ondergrondse laboratoria en geheime fabrieken. We hadden graag wat meer van bijvoorbeeld Raccoon Forest gezien.