De mestkevers van het internet

Over de pornoboeren die het internet onveilig maken, heb ik het op deze plaats in het verleden al herhaalde malen gehad. Niet zozeer hun waren storen me, wel de manier waarop die aan de (vooral) man worden gebracht.

Veel van deze in fijne vleeswaren gespecialiseerde bedrijven gedragen zich als mestkevers. Ze huldigen hetzelfde principe als sommige fin-de-carrière acteurs of politici: hoe men over ze spreekt maakt hen niet uit, àls men maar over ze spreekt. Heel wat surfers komen onbewust en ongewild op pornosites terecht omdat ze ermee worden geconfronteerd tijdens een bezoek aan zoekmachines en andere sites. Soms zijn ze op zoek naar onschuldige dingen, genre “Britney Spears”. Andere tijden willen ze illegale mp3’s of video-cd’s downloaden. In de praktijk krijgen ze dan vaak een banner of venster voor een of andere pornosite te zien. De pornoboeren proberen deze toevallige bezoekers zolang mogelijk gevangen te houden via pop-ups en zich automatisch openende browservensters. Ze malen niet om de ergernis die dit bij de ongewilde bezoeker oproept. Statistisch halen ze uit deze agressieve marketingtechnieken genoeg klanten. De pornosector is trouwens de meest winstgevende van het internet.

Mensen die zich op deze manier laten vangen, hebben in veel gevallen zelf boter op het hoofd. Ze moeten dan maar niet zoeken naar illegale spullen gaat het argument. Deze “boontje komt om zijn loontje”-redenering houdt niet helemaal steek. Zo is de kans groot dat jouw minderjarige kind op deze manier met allerlei vunzigheid wordt geconfronteerd. De jeugd is nu eenmaal vaak op zoek naar een mp3-tje of de gekraakte versie van een of ander spelletje. Dat màg niet, maar het gebeurt wel. Het is ook een feit dat nogal wat zoekmachines vergeven zijn van de pornomestkevers. Op die manier kun je ook in de pornoval trappen bij heel onschuldige zoektochten. Daar heb je dan als surfer toch echt niet om gevraagd.

Het verwondert mij dan ook dat er zo weinig protest is tegen de agressieve wervingstechnieken van de pornomestkevers. Wat zij doen is stukken erger dan wat de ergste spammers doen. Over spamming wordt wel gedebatteerd in het Europese Parlement, over internetporno niet. Wie wil er dan ook toegeven dat hij al eens in de pornoval is gelopen? Dat zal wel de belangrijkste oorzaak zijn waarom er zo weinig protest tegen is. Trouwens, wat zouden we er moeten tegen doen? Veel van deze bedrijven opereren vanuit de V.S. waar ze de bescherming van het Eerste Amendement van de Amerikaanse grondwet inroepen. De Amerikanen nemen vrijheid van meningsuiting terecht heel serieus. Er is daar zelfs een hele discussie gaande of bibliotheken verplicht kunnen worden om filtersoftware te installeren. Steeds meer bezoekers van Amerikaanse bibliotheken gebruiken de gratis internetverbindingen om pikante websites op te roepen, zo blijkt uit een artikel in De Standaard van 11 april. De regering wil de bibliotheken zonder federale subsidies zetten als ze geen filters installeren, maar het bibliotheekwezen heeft de zaak nu voor de rechtbank getrokken omdat hierdoor de vrijheid van meningsuiting in het gedrang zou komen.

In Nederland of België roepen bibliotheekbezoekers vooralsnog weinig pikante sites op. Er wordt ook op gecontroleerd door bibliotheekwachters zoals in de Brusselse OB. Het probleem van die filters (Data TestLab testte er verschillende) is dat ze soms niet alleen pornosites maar bijvoorbeeld ook sites zoals die van Amnesty of Greenpeace tegenhouden, terwijl ze sites zoals die van de Amerikaanse National Rifle Association doorlaten. Het Eerste Amendement komt dan wel degelijk in het gedrang. Bovendien werken de filters niet. Google bijvoorbeeld plaatst alle webpagina’s in een cache en de filters houden die cache niet tegen. Het zal dus niet gemakkelijk zijn om de pornomestkevers tegen te houden.