Veruit de meeste racespellen nemen het niet zo nauw met de wetten van het universum en hebben een nogal speels karakter. Denk aan Project Gotham Racing waarbij stijl alles is, of een Burnout waarbij compleet onrealistische snelheden worden gehaald en de auto-onderdelen je om de oren vliegen. Forza Motorsport 2 trekt zich hier niets van aan en gooit de speler in een realistische wereld waarbij het maar om één ding gaat, en dat is pure stuurmanskunst. DiskIdee ging achter het stuur zitten en gaf vol gas.
Het concept achter de Forza franchise begon een aantal jaar geleden op de "oude" Xbox. In tegenstelling tot de meeste racespellen was het bij Forza Motorsport 1 erop of eronder. Of je vond het leuk, of juist niet. Vooral fanaten van snelle en eenvoudige racegames, konden zich niet vinden in Forza. De kritiek was dat het spel veel te realistisch was. In andere woorden, verwende gamers konden niet vol gas geven en dan zonder schrammetje de bocht door komen, dat is immers ook niet realistisch. Het waren de pure autoliefhebbers die Forza 1 met open armen ontvingen. Het spel bood een realistische simulatie van hoe het daadwerkelijk was om in een auto te rijden, de bochten door te gaan en aan de verschillende onderdelen te sleutelen totdat deze optimaal waren ingesteld. Bij Forza 2 op de Xbox 360 is het niet anders, nog steeds voert realisme de boventoon, ondanks dat de presentatie van het spel toch arcade-achtig aanvoelt.
Glad
Forza 2 is gelikt, zeer gelikt. Zodra de dvd in de Xbox 360 zit, begint een introfilm die een gladheidfactor heeft zo hoog als een alleenstaande Italiaan in olijfolie. Het hoofdmenu, uiteraard net zo goed verzorgd als de intro, laat de speler kiezen tussen een aantal speltypes, en dat terwijl funky muziek op de achtergrond zijn ding doet. Je kunt kiezen uit Arcade, Career, Multiplayer of Options. Hoewel de term Arcade misleidend is, kiezen we hier toch voor. Forza 2 schotelt weer een aantal mogelijkheden voor, gewoon een potje racen, tijdrijden of karren zonder
