De ‘Hero in Green’ is terug

Reeds vanaf hun eerste spelcomputer, het Nintendo Entertainment System (NES), heeft Nintendo zijn gamers weten te verblijden met een spel genaamd The Legend of Zelda. Dit spel was een enorme hit en zoals dat gaat bij hits zijn er de nodige opvolgers geweest.

Nu waren die opvolgers bij Zelda anders dan anders. Zelda kent namelijk maar een drietal echte opvolgers die ieder weer hun eigen insteek hebben. De andere delen zijn eigenlijk allemaal remakes geweest. Een overzichtje voor alle duidelijkheid:

Legend of Zelda (NES); hier begon het allemaal mee.
Zelda: The adventure of Link (NES); een echt vervolg.
Zelda: A Link to the Past (SNES en GBA); een remake van het originele verhaal.
Zelda: Links awakening (GB); een echt vervolg op de SNES versie.
Zelda: The Ocarina of Time (N64); weer een remake van het origineel.
Zelda: Majora‚s Mask (N64); een vervolg op de N64 versie.

Verder zijn er nog twee Game Boy Color versies verschenen genaamd Oracle of Seasons, maar met schaamrood op de lippen moet ik toegeven dat ik die nog nooit gespeeld heb. En dan is nu eindelijk de Gamecube aan de beurt. Is het opnieuw een remake? Of toch een ‘echt’ vervolg?

Het is een vervolg!
Zelda The Windwaker speelt zich af vele honderden jaren na het verhaal van “The Ocarina of Time”. Eigenlijk speel je nog geeneens Link want die blijkt reeds lang morsdood. Je speelt een jongetje dat zijn hele leven lang al woont op Outset Island. Daar wordt de held Link echter nog wel herdacht. Dat doen ze door de jongetjes, als ze een bepaalde leeftijd bereiken, uit te dossen in Link’s vreselijke kledij. Je weet wel, dat gifgroene pakje met de bijbehorende muts. Het grappige is dat onze nieuwe held hetzelfde denkt over deze outfit.

Net een tekenfilm
Alle ellende begint als je kleine zusje ontvoerd wordt door een grote gemene vogel. Dapper gaat onze jonge held op pad met zwaard, schild en… groene muts. Je zoektocht begint in het Forsaken Fortress. Dit is, zeker in het begin, een pittig level dat het nodige geduld vereist. Naarmate je verder komt, leer je steeds meer over het grote gevaar dat de wereld bedreigt. En laat jij nou net de groene muts dragen!
Deze versie van Zelda speelt en ziet eruit als een echte tekenfilm. De tussenfilmpjes en in-game graphics zijn niet meer van elkaar te onderscheiden. Het is prachtig gemaakt. Zeker als je weet wat onze held allemaal kan. Alle knoppen van de joypad worden gebruikt en ze hebben ook nog eens meerdere functies. Zo kan ‘A’ een rol-aanval zijn maar ook het sein zijn om iets op te tillen, of langs een rotsrandje te schuifelen. Op het scherm wordt gelukkig steeds getoond wat de knoppen allemaal op dat moment doen. Zeer gebruiksvriendelijk, maar af en toe ook ietwat onhandig. In mijn enthousiasme ben ik al meerdere keren naar beneden getuimeld door een rol-aanval terwijl ik de steen aan de rand van het ravijn wou oppakken.

Other time, other hero, same hat, same bad guy
Helaas moet de wereld van Zelda het stellen met slechts één schurk genaamd Ganon. Deze arme drommel heeft dus iedere keer weer de vermoeiende taak om de wereld (proberen) te veroveren. Hoewel Windmaker prachtig is en heerlijk speelt, vallen de makers met een hoop elementen in herhaling. Niet alleen qua tegenstander, maar ook qua spullen die je allemaal op je weg vindt. Zo is er weer de boemerang, de bom, de grijphaak en nog veel meer om de nodige puzzels op te lossen. Aan de andere kant kenmerkt dit net de Zelda-spellen en is het heerlijk herkenbaar. Maar toch wil ik als kritiek geven, dat de makers ook wel met wat meer nieuwe elementen hadden mogen komen.

Advance mogelijkheden
Een hele leuke optie is de mogelijkheid een Game Boy Advance via de speciale kabel aan te sluiten op een Gamecube. Dankzij het figuurtje van Mr. Tingle en je ‘Tingle Tuner’ kun je geheimen in het spel te weten komen, en krijg je hints als je vastzit. Ook wordt er op het scherm van de Game Boy Advance een kaart getoond met je huidige locatie. Zo hebben de mensen die over je schouder meekijken ook wat te doen.