Waar we vroeger zelden of nooit iets te horen kregen over de leef- en werkomstandigheden van een oom missionaris, zorgt de nieuwe technologie er tegenwoordig voor dat hij op geregelde tijdstippen een nieuwsbrief verstuurt.
Ze bestaan nog, missionarissen die zich in verre landen inzetten voor de locale bevolking. Een oom betrok enkele maanden geleden na ruim 35 jaar missiewerk een nieuwe post in het zuiden van de Democratische Republiek Congo, vlakbij de grens met Zambia. Waar we vroeger zelden of nooit iets te horen kregen over zijn leef- en werkomstandigheden, zorgt de nieuwe technologie er tegenwoordig voor dat hij op geregelde tijdstippen een nieuwsbrief verstuurt. Al heeft oom missionaris een respectabele leeftijd, de man is wel bij de tijd. Hij verstuurt zijn brieven namelijk niet per post, maar gewoon per e-mail.
Waterleiding
Dat lijkt de gewoonste zaak van de wereld, maar wie zijn e-mailberichten leest, krijgt een hallucinant beeld van de levensomstandigheden daar. Wel telefoon, gsm, internet, e-mailverkeer, maar… geen stromend drinkwater. Informatie stroomt vanuit Congo via de digitale snelweg sneller naar België dan dat de lokale bevolking water uit de kraan ziet stromen. Theoretisch is er waterleiding aanwezig voor drinkbaar water. Maar door erosie en andere factoren zijn de leidingen die in de grond liggen ofwel kapot of verroest, ofwel gestolen. Bovendien zit er niet de hele dag water op de leiding, maar slechts op bepaalde uren van de dag, omdat er in de watercentrale maar één pomp werkt die heel de stad moet voorzien van water. De mensen staan er dan ook dagelijks aan te schuiven met grote bidons aan een waterplaats.
Wenkbrauwen
Niet alleen de waterleiding vormt een probleem, de mensen leven er in erg armoedige omstandigheden. De meesten werken er voor de mijnmaatschappij van George Forrest, maar zijn sinds maanden niet meer uitbetaald en krijgen voor het ogenblik een minimumloon om in leven te blijven in afwachting tot de situatie uitgeklaard wordt en de achterstallige lonen worden betaald. Ze knopen de eindjes aan elkaar door het bewerken van veldjes met wat maïs, maniok of groenten. Als je dergelijke berichten leest, dan frons je even je wenkbrauwen bij het initiatief dat de United Nations Industrial Development Organisation (UNIDO) en Microsoft onlangs aankondigden om wereldwijd afgedankte computers te verzamelen om ze in Afrika te laten opknappen en te verdelen. De tweedehands pc’s zouden minder dan honderd dollar moeten kosten en zo de vraag naar goedkope pc’s helpen oplossen. Bovendien creëert het initiatief werkgelegenheid, helpt het om de achterstand op ICT-gebied te verkleinen en biedt het een oplossing voor het toenemend probleem van e-afval, dat steeds vaker in Afrika wordt gedumpt.
Basisbehoefte
Begrijp me niet verkeerd, elk initiatief voor Afrika moet je toejuichen, maar zouden ze toch niet beter eerst buizen en waterpompen naar het continent sturen? Een goed werkende waterleiding lijkt me toch meer een basisbehoefte dan computers en internet. Oh ja, om te bewijzen dat oom missionaris echt wel bij de tijd is, hij heeft zelfs een website: www.schildermans.org.
