Canon MP370

Een aparte verschijning is hij zeker, deze MP370 van Canon. Wat vind je van glanzend zwart, geborsteld aluminium en zilver als de kleuren? Als de kleren de man maken, dan maken deze kleuren van de MP370 een poepchique machine. Het printerdeel is vrij hoog en dan komt daar nog eens een vlakbedscanner bovenop. Geen klein beestje dus. Aan de rechterkant van de scannerklep zit een omhooggeklapt lcd-schermpje en een toetsenpaneel. Zoals gebruikelijk heb je een navigatieblok voor het menu en onderaan twee grote toetsen voor zwart-wit en kleurenkopieën. Helemaal bovenaan (net onder het lcd-scherm) vind je nog vier kleine ronde toetsen voor de gewenste functie: copy, scan, photo en on/off. Aan weerszijden van de navigatieruit zien we nog piepkleine toetsjes voor inktcassettestatus en foto-index en iets lager nog een annulatietoets. In de rechterstijl van het printerdeel zit een klep en als we die openen, zien we een kaartlezer. Onder die klep zit nog een speciale aansluiting voor een digitale camera, zodat je via het Canon PictBridge systeem onmiddellijk foto’s vanuit die camera kunt inladen en drukken – je hebt er zelfs je pc niet voor nodig.
De kopiekwaliteit is redelijk, maar de MP370 schittert echt bij het kopiëren van kleurenfoto’s. Die weet hij waarlijk schitterend weer te geven. De gemeten scansnelheid is ondanks USB 2.0 niet indrukwekkend, maar dat komt omdat we de test slechts aan 150 dpi doen en de MP370 daar juist niet snel mee bleek. De reden daarvoor was een melding “de lamp wordt aangepast”, die bij elke scanopdracht secondenlang in beeld verscheen voordat de scanner echt kon beginnen met scannen. Dat snappen we niet goed, want bij het fotokopiëren, waarbij nochtans ook de scanner gebruikt wordt, hoefde dat kennelijk niet. Als je hogere resoluties scant (zoals 300, 600 of zelfs 1200 dpi), dan speelt dat nauwelijks een rol en kan de USB 2.0-verbinding wel zijn nut bewijzen. Het verklaart in elk geval waarom de MP370 bij het scannen met 150 dpi een stuk trager blijkt dan de MPC190 die géén USB 2.0 aan boord heeft!
Ook bij het printen blijkt USB 2.0 geen voordeel op te leveren, omdat de printer voor iedere afdruktaak een dertigtal seconden in zichzelf “mijmert” vooraleer aan het eerste blad te beginnen. Bovendien valt hij bij de aanhef van een nieuw blad na een paar lijntjes vaak stil om weer een tiental seconden te “mijmeren” vooraleer hij verdergaat. Nu was dit wel een soort van preproductiemodel met stuurbestanden die we van een beveiligde Canon-site moesten downloaden, dus zou dit wel eens aan die sturingen kunnen liggen. Anders zouden we dit namelijk onbegrijpelijk vinden en een pure verkwisting van USB 2.0. Zoals de testresultaten nu zijn, zouden we dit toestel absoluut niet kunnen aanbevelen: hij is het duurst en je krijgt daarvoor een van de laagste prestaties.

+ kopiekwaliteit bij snelste stand
+ design
+ USB 2.0-aansluiting!
+ kaartlezer

– 150 dpi scansnelheid
– druksnelheid