Na de fictieve setting van het bejubelde Modern Warfare keert de Call of Duty-reeks terug naar zijn roots, Wereldoorlog II. De ene keer zoomt het verhaal in op de strijd van de Amerikanen in de Stille Zuidzee, de andere keer vecht je aan Russische zijde terwijl het leger oprukt van Stalingrad tot Berlijn. Hoe dan ook, een hoog adrenalineniveau is verzekerd!
Realisme is wat de Call of Duty-games al jaren succesvol maakt. Gevechten zien eruit als scènes in films en enkel met een stevige dosis tactiek zal je er in slagen je doel te bereiken. Ook de omgevingen, de mensen en de wapens zijn steeds zeer waarheidsgetrouw weergegeven. Tussen de verschillende campagnes door leren historische feiten en cijfergegevens je effectief iets bij over de oorlog. Bij World at War is dat niet anders. De voice-acting van Kiefer Sutherland en Gary Oldman is bovendien zo goed dat je helemaal wordt meegesleept. Tel daar nog eens een hele resem andere geluidseffecten zoals het herladen van wapens, explosies, chaotisch roepen van waarschuwingen en bevelen, het geritsel van bladeren enz. bij op en even waan je je gewoonweg in de cinema.
Wanhopig
Ook het emotionele van een oorlog is duidelijk in beeld gebracht. Je start in een bijna wanhopige situatie met de dood voor ogen, maar met elke campagne wordt de sfeer optimistischer tot je uiteindelijk in een pure overwinningsroes verkeert. Daarnaast wordt de nodige aandacht besteed aan de gruwel van de oorlog. Bij meerdere gelegenheden krijg je het bevel de ontwapende gegijzelden om te brengen en ook aan bloed en afgeschoten ledematen is er geen gebrek. World at War is misschien wat gruwelijker dan vorige versies, maar toch kan je het niet overdreven noemen. Wat er getoond wordt, is nu eenmaal hoe het echt was.
Vlammenwerper en bajonet
World at War kan je op heel wat verschillende manieren spelen. Naast alleen kan je de campagnes bijvoorbeeld ook offline met z’n tweeën spelen. Online kan je met maximaal drie anderen zelfs als een
