Oog voor de beurs van de consument

 Of de keuze voor Secure Digital (SD) geheugenkaarten ook te maken heeft met het budget is moeilijk in te schatten. De sleuf voor de geheugenkaart zit in de rechterzijde achter een klepje. Het toestel is compatibel met SD HC en FAT32 zodat je ook kaartjes groter dan 4 GB zal kunnen gebruiken. De  accu vind je net als bij de meeste andere digitale spiegelreflexen in de bodem van het toestel, eveneens achter een afdekklepje. Als je dit opent lijkt de 1,000 mAh EN-EL9 batterij uit de camera te vallen. Ze schuift echter slechts een derde naar buiten zodat je ze stevig kan vastpakken en over de zekering heen naar buiten kan trekken.
De aansluitbussen zitten links achter een rubber beschermkapje. Je vindt er de USB 2.0 poort en de AV verbinding. De externe voeding wordt aangesloten via een “dummy” batterij, met bijbehorende kabel, rechtstreeks in het batterijvak. Dit lijkt een lastige oplossing als je op statief werkt.

Wanneer je een automatisch belichtingsprogramma of een scènemodus gebruikt klapt de flits automatisch uit  als er te weinig licht is. Je kan ze ook manueel ontgrendelen door middel van het knopje waarmee je ook de flitsmodus en flitscompensatie aanpast. Samen met de D40 stelde Nikon een nieuwe kleine flash voor: de SB 400. Het toestel is ook compatibel met de zwaardere SB 600 en SB 800.
Als je door het oculair kijkt zie je een groot en helder zoekerbeeld. Je ziet ongeveer 95% van wat er daadwerkelijk gefotografeerd wordt. Onder in de zoeker zie je de gebruikelijke groene LCD weergave van de geldende camera-instellingen. Andere camera’s zijn rijkelijk voorzien van AF punten in de zoeker. De Nikon D40 heeft slechts drie AF zones en het opvallendst in de zoeker zijn de grote markeringen voor deze gebieden.