{"id":8867,"date":"2009-05-26T11:12:58","date_gmt":"2009-05-26T12:12:58","guid":{"rendered":"\/index.php?p=8867"},"modified":"2009-05-26T11:34:19","modified_gmt":"2009-05-26T12:34:19","slug":"gevoel-voor-ritme-vereist","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/www.diskidee.be\/2009\/05\/26\/gevoel-voor-ritme-vereist\/8867\/","title":{"rendered":"Gevoel voor ritme vereist!"},"content":{"rendered":"

Hedendaagse muziekgames zijn vaak behoorlijk geavanceerd. Denk maar aan Guitar Hero<\/em> en Rock Band<\/em>. Met Rhythm Paradise<\/em> – Rhythm Heaven<\/em> in de VS – bewijst Nintendo echter dat ook eenvoudige ritmespelletjes heel uitdagend en verslavend kunnen zijn.<\/span>
\"rhythmparadise\"
Rhythm Paradise<\/em> kan je min of meer beschouwen als een kruising van WarioWare<\/em> met Elite Beat Agents<\/em>. Het spel is opgebouwd uit meer dan vijftig muzikale minigames waarvan de meeste tegelijkertijd heel eenvoudig, maar ook bijzonder verbluffend zijn. Ook de besturing is kinderlijk gemakkelijk. Je houdt de DS of DSi als een boek en tikt, schuift of zwiept met de stylus op het touchscreen. Laat je echter niet misleiden, het spel is behoorlijk uitdagend!<\/p>\n

Koorknaap, fotograaf, hagedis<\/strong>
\nHet is leuk om te zien hoe men met deze beperkte besturing en minimalistische graphics steeds weer nieuwe dingen uit de mouw schudt. De minigames zijn namelijk heel uiteenlopend, grappig en soms zelfs absurd: in een fabriek onderdelen in elkaar zetten of robotten vullen met brandstof, als een uitbundige aap supporteren voor een zangeresje, met de staart van een hagedisvrouwtje het mannetje bekoren, foto’s nemen op een racebaan, dansen, schieten en ga zo maar even door.
\nFavorieten zijn zonder twijfel Glee Club, waarbij je lid bent van een koortje met drie zangers. Zodra je de stylus van het scherm haalt, begint jouw knaapje te zingen. Uiteraard mag dat enkel wanneer hij aan de beurt is, dus timing is alles. Zo niet riskeer je boze blikken van de andere koorleden. <\/p>\n

\"Rhythm<\/div>\n

\nOf wat dacht je van een boer die bieten plukt: je moet in cadans op het scherm tikken om op de grond te stompen en de bieten zo naar omhoog te laten springen. Daarna moet je met een goed getimede
\n
\nzwiep de biet in het mandje op je rug gooien. Af en toe zit er echter ook een mol tussen de bieten en omdat die minder hoog opspringt, moeten je een stuk sneller zwiepen om hem weg te gooien.<\/p>\n

Try again…<\/strong>
\nUitdagend wordt bij sommige spelletjes al eens frustrerend. Elk minigame – dat een tweetal minuten duurt – start met een oefenonderdeel waarin je te horen krijgt wat je moet doen. Hoewel het concept vaak duidelijk is, is het een andere zaak om alles correct uit te voeren. <\/p>\n

\n
\"Rhythm\n<\/div>\n<\/div>\n

\nJe denk misschien dat het niet erg is als je een spelletje niet kunt, omdat er in totaal toch vijftig zijn, maar zo zit Rhythm Paradise<\/em> niet in elkaar. Het spel is namelijk lineair opgebouwd. Op het eind van een minigame word je beoordeeld met Try again, Just ok, Ok, Superb of Perfect. Je moet bijgevolg minimaal Just ok halen om door te kunnen gaan naar het volgende minigame. <\/p>\n

\"Rhythm<\/div>\n

\nGelukkig is er in de bar een vriendelijk iemand die ervoor kan zorgen dat je toch door mag als je een bepaald minigame vaak genoeg geprobeerd hebt, maar zonder resultaat. Op die manier kom je
\n
\ntoch niet hopeloos vast te zitten. Een bijkomstige, kleine ergernis is mogelijk het ontbreken van een Retry-knopje. Als je ziet dat het fout gaat, dan kan je enkel Quit of Continue kiezen. Dat betekent dat je volledig uit het minigame moet om het dan opnieuw te selecteren en even te wachten tot je het oefengedeelte kan skippen.
\nDe minigames zijn trouwens onderverdeeld in reeksen van vijf. Vier spelletjes en een remix waarbij de voorbije vier in korte fragmenten door elkaar gegooid worden.<\/p>\n

\"Rhythm\n<\/div>\n

\nEindeloze extraatjes<\/strong>
\nSlaag je erin een Superb te halen, dan krijg je een medaille. Afhankelijk van het aantal medailles in je bezit, kan je eindeloze – extra – minigames spelen, je uitleven op zogenaamd ritmespeelgoed of gitaarlessen volgen. Soms krijg je bovendien een extra uitdaging voorgeschoteld waarbij je een bepaald minigame perfect moet spelen. Hiervoor krijg je slechts drie kansen, dus dit is echt wel even zweten. Je wordt afgerekend op het kleinste foutje. In het begin is het spel nog vrij makkelijk, maar al snel wordt het moeilijker. Een ritmegevoel is dan ook een absolute vereiste, anders ga je je waarschijnlijk heel vlug irriteren.
\nBreng je de Perfect-uitdagingen tot een goed einde, dan unlock je nieuwe liedjes of literatuur voor in het café. <\/p>\n

\"Rhythm<\/div>\n

\nVrolijk en kleurrijk<\/strong>
\nNiet alleen de melodietjes maken je vrolijk, ook de vormgeving is heel kleurrijk. Toch is er een merkbaar verschil met WarioWare<\/em>. Ten eerste duren de minigames daar slechts enkele seconden en
\n
\nhier een tweetal minuten, maar daar ben je ook meer op het visuele aangewezen, terwijl dat hier compleet niet het geval is. Meer zelfs, minigames gaan soms beter als je je ogen dichthoudt en je concentreert op het ritme. Het zenuwslopende pingpongspelletje is daarvan een voorbeeld.<\/p>\n

\n
\"Rhythm<\/div>\n<\/div>\n

<\/p>\n

Conclusie<\/span>
Rhythm Paradise<\/em> is alweer een uniek spel. De opzet en de besturing zijn eenvoudig, maar de minigames zijn dan weer bijzonder uitdagend. Liefhebbers van dit soort spellen zullen dan ook vele uren zoet zijn met het behalen van alle medailles en het vrijspelen van alle extra’s. Daar staat echter wel tegenover dat wie geen ritmegevoel heeft, beter een andere kant uit loopt. In dat geval wordt het spel door de lineaire opbouw namelijk heel snel frustrerend en irriterend.<\/p>\n

Site: http:\/\/www.nintendo.be\/NOE\/nl_BE\/games\/nds\/rhythm_paradise_11749.html <\/a>
\nOntwikkelaar: Nintendo<\/a>
\nUitgever: Nintendo<\/a><\/span><\/div>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Hedendaagse muziekgames zijn vaak behoorlijk geavanceerd. Denk maar aan Guitar Hero<\/em> en Rock Band<\/em>. Met Rhythm Paradise<\/em> – Rhythm Heaven<\/em> in de VS – bewijst Nintendo echter dat ook eenvoudige ritmespelletjes heel uitdagend en verslavend kunnen zijn.<\/p>\n","protected":false},"author":11300218,"featured_media":0,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_cbd_carousel_blocks":"[]","_monsterinsights_skip_tracking":false,"_monsterinsights_sitenote_active":false,"_monsterinsights_sitenote_note":"","_monsterinsights_sitenote_category":0,"tdm_status":"","tdm_grid_status":"","footnotes":""},"categories":[7,10],"tags":[8992],"series":[],"wppr_data":[],"aioseo_notices":[],"wps_subtitle":"Rhythm Paradise (Platform: DS) review","amp_enabled":true,"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/8867"}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/users\/11300218"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=8867"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/8867\/revisions"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=8867"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=8867"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=8867"},{"taxonomy":"series","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.diskidee.be\/wp-json\/wp\/v2\/series?post=8867"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}