Aan de slag
FULL-DISKfighter nodigt eerst uit tot een snelscan. Die analyseert je systeem en geeft als resultaat hoeveel plaats je kunt besparen. Onze harde schijf blijkt in erbarmelijke toestand te zijn:
• 13.189 ongewenste bestanden die 33,3 GB van de harde schijf in beslag nemen.
• 11.410 dubbele bestanden, goed voor 4,97 GB.
• 790 bestanden groter dan 10 MB, ook goed voor 28,5 GB.
• 11,9 GB verlies door fragmentatie.
13.149 ongewenste bestanden – maar welke zijn dat dan wel? (© ; licentie: )
Ongewenste bestanden
Het eerste deel van de opkuis behelst het verwijderen van 13.189 ongewenste bestanden. Het vormt tevens het eerste punt van kritiek: je hebt geen flauw benul welke bestanden dat dan wel zijn, er is geen mogelijkheid om die lijst eerst eens te bekijken. Om zoveel mogelijk plaats te maken ledigt het programma op het einde van de rit ook het virtuele vuilbakje, daar moet je dus niet op rekenen om achteraf nog iets te kunnen recupereren. Toen we klein waren vertelde moeder ook altijd dat er geen rovers onder bed verscholen zaten, maar we sliepen toch beter als we eerste eens mochten kijken. Met een bang hartje drukken we op de knop “Schoon nu op” en korte tijd later is er effectief 33,3 GB extra ruimte op de harde schijf. Op het eerste zicht blijkt alles nog te werken, de Deense programmeurs die het programma in elkaar staken kenden blijkbaar hun vak.
Feedback: interesse om artikel te lezen: neen want besluit staat al in de titel
De besluitvorming komt evenmin voor in het artikel. Er wordt enkel het fenomeen ‘fragmentatie’ uitgelegd. Dus mijn conclusie als lezer is: tabula rasa met ‘recovery tools’.
Bart, zou dat kunnen dat je alleen pagina 1 van het artikel gelezen hebt? Het ganse artikel bestaat uit 8 pagina’s, en op blz 8 staat wel degelijk een conclusie.