Claude Friese-Greene, zoon van filmpionier William, reed in 1924 met zijn Vauxhall D Type door Engeland, Schotland en Wales. Onderweg filmde hij toeristische plekken met behulp van een verbeterde versie van de kleurenfilmcamera die door zijn vader William was uitgevonden. Hij maakte een serie van 26 korte kleurenfilms getiteld The Open Road die wekelijks in de Britse cinema’s werden getoond.
Het ‘New All British Friese-Green Natural Colour Process’ kende uiteindelijk geen succes, omdat het allerlei tekortkomingen had. Zo flikkerden de beelden sterk. Het procedé gebruikte eigenlijk maar twee kleuren (rood en blauw-groen) die afwisselend tegen 24 frames per seconde werden geprojecteerd. Dit creëerde een illusie van ‘natuurlijke’ kleuren omdat het menselijk oog de snelle afwisseling van beelden niet kon volgen. Het British Film Institute kreeg de originele nitraatdragers van de Open Road op het eind van de jaren vijftig van de erfgenamen van Friese-Greene.
De restauratie was geen gemakkelijke klus, maar dankzij computertechnologie kon het BFI in de jaren negentig de belangrijkste fouten uit de kleurenbeelden filteren. De BBC maakte er een documentaire van 65 minuten van. Vervolgens integreerde het BFI de beelden in Google Earth. Op de website van het BFI kun je een ‘layer’ van The Open Road downloaden en virtueel meereizen met deze Britse filmpionier.
Onderstaande film bevat fragmenten die Friese-Greene in Londen draaide. Helemaal op het einde komt de filmpionier zelf in beeld.
