“Bank” en “Privacy” waren vroeger begrippen die quasi synoniem waren. Blijkbaar is privacy toch wel een heel rekbaar begrip geworden…
De vorige column van onze hoofdredacteur droeg de titel "Big Brother kijkt altijd over je schouders mee". Het is trouwens niet de eerste maal dat Jozef over privacy, of liever: over de teloorgang van je privacy, schrijft. Mij bekruipt dan altijd een gevoel van "dat is voor een andere categorie mensen". Want wie is er nu in mij geïnteresseerd? Als de staatsveiligheid absoluut mijn telefoongesprekken met mijn garagist wil afluisteren, doet ze maar. Alleen jammer van het belastingsgeld waarmee hun wedde betaald wordt. Het lijkt allemaal een ver van mijn bed show, en zo dacht frau Eva Herre uit Degerloch bij Stuttgart er waarschijnlijk ook over. Tot vorige maand.
Toen viel er bij haar een brief in de bus, met volgende tekst (vrije vertaling):
Geachte Frau Herre,
Aan de hand van de beelden van bewakingscamera’s konden we vaststellen, dat als resultaat van uw bezoek aan ons lokaal met geldautomaten, dit laatste met uitwerpselen bevuild achtergelaten werd. Wij zijn daarom zo vrij u de reinigingskosten aan te rekenen".
Het overschrijvingsformulier was bijgevoegd, 52.96 € voor 1 uur poetsen.
Wat was er aan de hand? Op 12 december ging Mevrouw Herre geld afhalen aan de automaat van de Volksbank te Stuttgart. Ze was hierbij vergezeld van haar drie en een half jarig dochtertje Matilda. Zoals ook bij ons vaak het geval is, staan die geldautomaten opgesteld in de inkomhal. Vlak voor de deur van dat lokaal lag evenwel een reusachtige hondendrol, waar Matilda per ongeluk intrapte zonder dat haar moeder het merkte. Op die manier nam het meisje ongewild de fecaliën mee naar binnen.
Mevrouw Herre ontkent de feiten overigens niet, ze herinnert zich inderdaad nog dat ze de schoentjes van haar dochter achteraf heeft moeten kuisen.
Dit voorval maakte de nodige ophef in Duitsland, en wel om twee redenen.
Ten eerste is het nogal grof en niet bepaald klantvriendelijk om reinigingskosten aan te rekenen wanneer iemand in een hondendrol trapt die nota bene voor je eigen deur ligt. Bovendien is één uur kuisen om wat hondenpoep weg te vegen wel heel ruim bemeten, en is een uurloon van 52.96 € ook al niet mis, zelfs niet in Duitsland. Tja, wij zouden hier dan ook een poetshulp voor inschakelen, maar de bank rekent die som aan "für eine Stunde Arbeitszeit Meister/Obermonteur".
De tweede reden waarom dit voorval de media haalde is evenwel zeker zo belangrijk. Want probeer even het verdere verloop mee te reconstrueren:
- De Volksbank stelt vast dat er hondenpoep op de vloer van het lokaal met de geldautomaten ligt.
- Omdat er uiteraard geen naamkaartje bij lag, werden de beelden van de bewakingscamera’s geraadpleegd.
- Op die beelden is alleen te zien dat de vervuiling veroorzaakt werd door een jonge dame met een klein kindje. Maar wie is dat?
- Geen nood, op de beelden van bewakingscamera’s staat een tijdsaanduiding. Dus wordt het logbestand van de geldautomaat geraadpleegd om te kijken wie er precies op dat moment geld uit de muur haalde.
- Maar nu heb je alleen nog maar een kaartnummer en een bedrag. Dus moet je nog het klantenbestand van de bank doorzoeken om naam en adres te weten te komen.
Duitsland kent uiteraard ook de nodige wetten op de bescherming van de privacy: "Überwacht werden dürften öffentlich zugängliche Räume grundsätzlich nur zur Wahrnehmung berechtigter Interessen für konkret festgelegte Zwecke" (Bundesdatenschutzgesetz, § 6).
Houdt dat in dat beelden van bewakingscamera’s zomaar gebruikt mogen worden om de "dader" van een hondenpoepvervuiling op te sporen?
Mogen de logbestanden van de geldautomaat hiervoor geraadpleegd worden?
Mag het klantenbestand hiervoor ingekeken worden?
En zo ja: wie heeft daar dan allemaal toegang toe?
De Volksbank kreeg die netelige vragen natuurlijk ook voorgeschoteld, maar de bank pleit onschuldig over de hele lijn. Degelijke maatregelen zijn volgens haar perfect legaal "in het kader van de strijd tegen het vandalisme".
Ik lees net op het Internet dat de Volksbank haar eis tot betaling weer ingetrokken heeft. Eind goed, al goed? Ik vrees dat hier toch nog een staartje aan komt…
Bron: Stuttgarter Zeitung Online, 05 februari 2008
