Het is nog maar een jaar of twee geleden dat Sony de collega/concurrent camerafabrikant Konica Minolta overnam. In juni 2006 presenteerde Sony z’n eerste digitale spiegelreflexcamera: de Sony Alpha DSLR-A100. Het bedrijf had tot dan toe alleen compactcamera’s gebouwd en de introductie van de met Konica Minolta knowhow gebouwde reflex was dan ook een primeur voor Sony. De Alpha A100 was eerder een instapmodel. Zou het toestel voldoende aanslaan om de productie van een tweede, meer geavanceerde camera te rechtvaardigen? In de herfst van 2007 werd de Alpha DSRL-A700 voorgesteld. Deze camera moet de niche vullen die eerder door de Konica Minolta Dynax 7D werd ingenomen. De keuze van het modelnummer: “7D” ten opzichte van “Alpha700” toont dit aan. Sony geeft de voorkeur aan een CMOS sensor voor het nieuwe toestel in de plaats van een CCD-chip en krikt de resolutie op tot 12 megapixel.
Body, design en zoeker
Wie goed kijkt, kan nog bepaalde kenmerken van de Konica Minolta Dynax 7D terugvinden bijde Alpha DSLR-A700 van Sony. Zo zit de grote commandoknop links van de zoeker op dezelfde plek. Dat is ook zo voor de aan-uitknop, de schakelaar voor de Steady Shot-functie, evenals voor de AEL en AF/MF knoppen. Met de linkse commandoknop controleerde je bij de 7D de belichtingscorrectie, maar bij de Alpha 700 gebruik je hem voor het instellen van de belichtingsmodus.
De Alpha A700 is wel een van de weinige camera’s die de bovenkant niet volstouwt met knopjes of schermpjes. Rechts naast de prismazoeker is er als het ware een “blanco” vlakje. Voor een, als semi-professionele geadverteerde, camera had men deze plaats gerust mogen benutten voor een secundair, zwartwit-scherm. De camera is volumineuzer dan de Alpha A100 en door de grotere handgreep ligt hij dan ook goed in de hand: de met rubber overtrokken delen bieden voldoende grip. De buitenkant is gemaakt uit slagbestendig kunststof, maar toch voelt dit niet zo onverwoestbaar aan als toestellen met metalen delen. Voor het chassis is wél een magnesium legering gebruikt.
De bovenkant is niet volgestouwd met knopjes of schermpjes
De bediening verloopt vlot. Sony heeft de lay-out van de knopjes en schakelaar wat overzichtelijker gemaakt dan bij de KM 7D het geval was. Toch zijn er voor de meest gebruikte instellingen zoals witbalans en ISO-waarde nog knopjes voorzien, zodat je niet in de schermmenu’s hoeft te duiken. Het toestel is uitgerust met twee instelwieltjes. Bij manuele bediening bijvoorbeeld hoef je dus niet te schakelen tussen sluitertijd en diafragma, maar kan je beide waarden gelijktijdig aanpassen.
Voor de meest gebruikte instellingen, zoals witbalans en ISO-waarde, zijn er knopjes voorzien
Je kan je wel vergissen tussen de aan-uitknop en de Steady Shot-schakelaar. Ze zien er hetzelfde uit, maar de Steady shot zit zo ergonomisch dicht bij je duim dat je hier wel eens de camera probeert uit
