Net als bij de Sony F-828 kan je ook bij de nieuwe Sony R-1 gebruik maken van zowel Sony Memorystick als CompactFlash geheugenkaarten. Je kan beide types tegelijkertijd inbrengen. Je bepaalt door middel van een kleine schakelaar welke kaart geactiveerd wordt. Er zijn digitale toestellen die je zo kan instellen dat op de ene kaart bijvoorbeeld een RAW bestand wordt opgeslagen terwijl op de andere een JPG versie van hetzelfde beeld bewaard wordt. Dit kan niet bij de Sony R-1. Een gemiste kans? Terwijl de fabrikant lang en hardnekkig heeft vastgehouden aan het eigen Memorystick formaat, kan je nu ook CF microdrives van Sony kopen. Het toestel is natuurlijk ook compatibel met type I of II CompactFlash kaarten van andere merken.
Achter een rubber beschermklep links op het toestel zitten een viertal connectiebussen. De bovenste is de "ACC"-aansluiting voor Sony accessoires. Dan volgt de USB 2.0 poort, vervolgens de A/V uitgang en als laatste de ingang voor een externe stroombron.
Naast de LCD-monitor heeft de camera ook een optische zoeker aan boord om je onderwerp te volgen en de compositie te bepalen. Als je echter door het oculair kijkt zie je het beeld van een kleine ingebouwde monitor met een vrij lage resolutie. Net als bij andere camera’s van dit type, zoals eerder verschenen Sony en Panasonic modellen, is het moeilijk om bij gebruik van sterke telelenzen een nauwkeurige optische zoeker in te bouwen. Het compromis is lang niet ideaal.
Een echte optische zoeker, waarbij je door de opnamelens kijkt, is een pak minder vermoeiend als je van plan bent lange reportages te maken. Accurate manuele scherpstelling wordt ook gehinderd door het gebrek aan resolutie van het ingebouwd schermpje. Als je bewegende onderwerpen fotografeert, is het beeld bovendien niet stabiel: de verversingsfrequentie is te laag en resulteert in een flikkerend beeld. Dit laatste is bij deze top-of-the-line camera opvallend. De eerder geteste Panasonic DMC-FZ30EG presteert op dit vlak beter.
Ik heb nu al een heel aantal maanden de Sony R1 en sta nog steeds versteld van de mogelijkheden van het toestel. Ik heb er wel een 4 GB harde schijf bij moeten kopen om eruit te halen wat er in zit, maar zowel qua langdurig batterijvermogen, de mogelijkheden van de lens en de reeds voldoende breedhoek die erop zit, lijkt dit toestel voor mij toch wel zeer dicht bij en soms over een klassiek toestel (\’s nachts bijvoorbeeld, hoewel bij 3200 ASA natuurlijk wel de korrel moet accepteren maar dingen ziet die je met het oog in de duisternis nooit kon waarnemen) gaat.
Het toestel ligt zeer stabiel in de hand door zijn voldoende gewicht, en ook mijn kinderen raken het toestel nu gewoon (4 jaar, 10 jaar en 13 jaar) en weten dat ze er voorzichtig moeten mee zijn. Het TFT-scherm is perfect betrouwbaar maar ook het focusvenster zelf stemt perfect overeen zelfs als je het toestel links op de makro-modus zet en voluit optisch inzoomt op 10 megapixels, want ik nog bij geen ander toestel vond.
Als journalist is het mijn trouwe metgezel geworden, al ben ik zeer bang om het ontstolen te worden (de schijf van 4 GB heeft ook een prijskaartje en het toestel werd zonder enig geheugen geleverd).
Ik heb altijd wat met Sony gewerkt voor de goedkopere foto\’s, maar Sony heeft me helemaal overtuigd van het professionalisme van dit fototoestel. Al bega ik soms nog een vergissing in de manuele modus. Dit ligt echter aan mij, want echt, er zitten meer dan voldoende knopjes op, om zeer snel alle belangrijke zaken bij te regelen (van focus over flitsinstelling, van witbalans tot ISO, van replaymogelijkheden tot displaygrafieken met kleurverzadiging en tot de manuele afstandsinsteller toe). Met mijn klassieke fototoestel heb ik meer blunders begaan, integendeel: met dit toestel kun je zonder te wachten op je foto\’s ook zelf het toestel een paar foto\’s na elkaar laten nemen om te kijken hoe je het best instelt. Met dit toestel heb ik nog nooit zoveel geleerd om avondrood correct in te stellen, heb ik gelukkig ook de wintersneeuw meegemaakt om de functie \’vivid colors\’ te activeren. Voor de rest, durf ik op mijn PC gewoon deze foto\’s niet meer bijwerken. Ik krijg namelijk nooit meer iets beter dan het origineel…
Jean Marc VAN BELLE
info@logocom.be – info@vb.be
fiscaal journalist – datatechnicus – rekenkundig
en ook papa van drie prachtige kindjes
De Sony heeft absoluut een superieure lens tegenover de kitlens van de 350d van canon. Voor een goede L-lens van canon betaal je toch al snel 1000 euro. bijv. een 24-105 f 4. Met de cropfactor van 1,6 heb je dan wel een heel ander bereik, iets van 38-170. Je kan ook opteren voor een 17-85 en daarmee kom je meer in de buurt van de sony kwa bereik maar kwalitatief is deze lens iets minder. Dus de sony heeft een mooi bereik en is kwalitatief heel goed. Natuurlijk moet je dermee kunnen leven dat je altijd dezelfde lens hebt. Met de 350 d heb je de vrije keuze. Je kan wisselen zoveel je wil en wat je maar wil. Alles hangt er van af wat je persoonlijke behoeften zijn. Ikzelf fotografeer met een D200 van Nikon met 18-200VR. Dus ik zou zeker kiezen voor de canon dslr 350d. Wat een uitstekende camera is en ook sneller dan de sony met een echte zoeker.
Nog even vermelden dat bij het verwisselen van lens het gevaar er dik inzit dat er stof op de sensor achteraf terechtkomt. Een probleem dat zich niet voordoet met een camera met vaste lens zoals de sony.
Hoe kan de lens van de Sony supereur zijn aan een Canon 350D, hetgeen een digitale SLR behuizing zonder lens is…
Canon 350D of Sony R-1?
Ik kan niet kiezen :-S
de lens van Sony is superieur, maar volgens mij haalt Canon met mindere specs betere foto\’s. Klopt dat?
Reacties zijn gesloten.