Het probleem van de sequel

Je kunt echter pas op de hogere moeilijkheidsgraden spelen als je het spel al eens helemaal uitgespeeld hebt in de laagste moielijkheidsgraad. Hier wringt jammer genoeg het schoentje, de kans dat je het gaat willen herspelen is laag. Dit spel één keer uitspelen duurt toch al vlot 40 tot 60 uur. Daarbij komt dan nog dat het spel niet gerandomiseerd is, wat betelent dat elke keer dat je het speelt er op net dezelfde plaatsen net dezelfde opdrachten zijn, je in net dezelfde tunnels terechtkomt, enzovoort. De motivatie om opnieuw te spelen is dan ook niet zo groot.

Grafisch mooi afgewerkt

Daarbij komt nog dat het spel moeite heeft om te blijven boeien. Eens je vier strijders hebt is het moeilijk om dood te gaan, omdat al je strijders dood moeten zijn wil je echt sterven, anders valt de ene strijder wiens leven op is enkel bewusteloos. Als het spel vordert valt ook op dat het spel eerder gemakkelijker dan moeilijker wordt. De tegenstanders krijgen wel wat meer leven maar worden niet echt sterker, terwijl jij en je kameraden steeds betere voorwerpen en nieuwe vaardigheden krijgen. Dit betert pas een beetje op de hogere moeilijkheidsgraden, maar echt moeilijk wordt het nooit.

Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken

Het systeem van voorwerpen die magisch, zeldzaam en uniek kunnen zijn en waarbij sommige nog sterker worden als je ze samen draagt, is helemaal overgenomen uit Diablo 2. Dit is trouwens een gevoel dat vaak overheerst: een déjà vu-effect, je merkt te veel de invloed van de grote voorbeelden in het genre zoals Diablo en Diablo 2.