Sporen

On line shoppen is kinderlijk eenvoudig. Vanuit je luie stoel via het internet een bestelling plaatsen is voor de consumerende mens erg aanlokkelijk en gaat supersnel.
Ruwweg geschat moet ik minstens al honderd bestellingen geplaatst hebben via het internet. Cd’s en boeken uiteraard, maar ook een bloemetje voor een verjaardag van een vriendin, hotelkamers in
verschillende vakantiebestemmingen, vluchten met het ter ziele gevlogen Sabena, een paar hemden en broeken, je kunt het zo gek niet bedenken of je regelt en koopt het on line.
Zo heb ik ooit voor een prikje een waardevol stuk toegevoegd aan mijn kleine collectie inktpotten via een internetveiling. Een mens verzamelt de vreemdste dingen, maar dit geheel terzijde. Wat ik wil
zeggen is dat je erg snel gewend geraakt aan het mechanisme van het kopen via het internet. Het enige wat je bij de hand moet hebben is je kredietkaart. En zelfs dat stukje plastic niet eens als je
regelmatig koopt op hetzelfde internetwinkeladres. Als trouwe bezoeker worden je gegevens keurig bijgehouden zodat het je echt geen moeite kost om in een wip en een gauw je aankopen te doen. Die kaart
zorgt er op het einde van de maand dan weer voor dat er cijfers op een rekeninguittreksel worden afgedrukt die moeiteloos bewijzen dat kopen via het internet wel heel erg drempelverlagend werkt.
Als je het maandbedrag onder ogen krijgt, is het vaak even slikken. Maar erg lang maken die cijfers geen indruk. Een nieuwe kredietmaand dient zich immers aan en er is net die nieuwe roman van
schrijver X, de speciale dvd-verzamelbox van film Y, de nieuwste cd-uitvoering van het pianoconcerto van Z…
Net met muziek liep het voor de eerste keer fout. Niet eens een overdreven groot bedrag. Ik bestelde een aantal partituren die ik in alle rust wilde instuderen. Het was een doodnormale transactie. Je
klikt een aantal producten aan op een website en gaat vervolgens met je digitale winkelkarretje naar de uitgang voor een versleutelde betaling. Bovendien kun je via de website ook nog eens het verloop
van je bestelling volgen. Erg professioneel allemaal en een uur later ben je al bijna vergeten welke items je gekocht hebt. Zo gaat dat immers met het kopen on line. Shoppen via het internet heeft
immers niets om het lijf. Je krijgt niets tastbaars in handen, je koopt in feite lucht tot de bestelde goederen in je brievenbus vallen of door een koerierbedrijf aan je voordeur worden afgeleverd.
Totdat die koerierdienst niet aanbelt en er ook geen pakje in je brievenbus valt, maar je het bedrag van je bestelling op het einde van de maand wel terugvindt op het rekeninguittreksel van je
kredietkaart. Dat is dan even slikken. Je gelooft nog een paar dagen dat de zending wat vertraging heeft. Verenigd Koninkrijk — België, daar ligt een hoop water tussen. Maar na een drietal weken
krijg je argwaan. Zelfs met een roestige roeiboot had die zending het continent al moeten bereiken. Je stuurt een e-mail. Je wacht. Je stuurt nog een e-mail en controleert nog even de status van je
bestelling via de website van de internetwinkel. Je leest daar zwart op wit dat je zending daar al meer dan drie weken de deur uit is. Je belt en wacht en krijgt uiteindelijk iemand aan de lijn die je
belooft je bestelling opnieuw te verzenden. Als je drie weken later nog steeds niets hebt ontvangen, berust je erin dat je euro’s in internetrook zijn opgegaan. En net op dat moment levert de postbode
je zending toch nog af.
De digitale wereld en de wereld van elke dag sporen duidelijk nog niet met dezelfde snelheid.