Alles kan (moet) kapot!

Sommigen beweren dat de toekomst van de mensheid in het heelal ligt. Deze visie wordt echter niet gedeeld door de makers van het spel Red Faction II. Volgens hen gaat het al goed mis op Mars in de 22ste eeuw. De mens heeft er wederom een zootje van gemaakt: onderdrukking, milieuvervuiling en oorlog zijn schering en inslag op de rode planeet. Een elite-eenheid besluit dat trop teveel is en wil de regering doen vallen om zo het tij te keren. Als lid van de elitegroep testen we of Red Faction II voor PlayStation 2 de moeite waard is.

Red Faction II staat voor hardcore actie. Dit game is een first person shooter die in de zesde versnelling over je scherm scheurt. Je hebt net de kans om je vinger op de trekker van een resem fijne wapens te houden om vervolgens een weg bezaaid met lijken achter je te laten. Red Faction II maakt gebruik van de ‘George Bush Junior techniek’: om een regering af te zetten heb je namelijk heel veel wapens nodig. Naast het standaard first person shooter werk zijn er ook nog levens waarin je plaatsneemt in een helikopter, een tank en enkele andere voertuigen. In dergelijke levels bedien je echter enkel de wapens want de genomen weg ligt vooraf vast. In de andere levels moet je zelf de uitweg zoeken, maar erg moeilijk blijkt de tocht ondanks alles niet. Uiteindelijk wordt je toch altijd in een bepaalde richting gestuwd en zijn er weinig alternatieven. Maar door de hoge snelheid van dit game merk je hier weinig van. Er zijn drie verschillende moeilijkheidsgraden in Red Faction II, dus je hebt zelf in de hand hoe hard de overlevingstocht wordt.

In enkele korte cutscenes wordt het verhaal verteld. Tijdens de zware gevechten vinden er op de achtergrond soms gesprekken plaats met je teamgenoten, maar die gesprekken zijn amper volgbaar aangezien je volle concentratie naar het schieten gaat. Zo gaat een stuk van het verhaal helaas verloren. Uiteindelijk komt het welslagen van je missies neer op hoe goed en snel je de controller kunt bedienen.
De besturing van Red Faction II is even wennen. De indeling van de toetsen is namelijk niet zo logisch. De echte fraggers onder ons kunnen een USB-muis en USB-toetsenbord aansluiten op de PlayStation 2 voor meer accuraatheid en snelheid. Perfect tweehandig zijn is een voordeel in de game, want je kunt in iedere hand een ander wapen houden. Heel handig om tegelijkertijd vijanden dichtbij met een pistool en verafgelegen tegenstanders met een granaat aan te pakken.

Grof geschut
Het handelsmerk van Red Faction is natuurlijk de Geo-Mod Engine. Dit fijne stukje technologie zorgt ervoor dat naast rondvliegende lichaamsdelen ook hele decors aan flarden kunnen geschoten worden. De real time effecten die hierbij gebruikt worden, tonen erg overtuigend. Zo behoort het kapotschieten van ruiten in Red Faction II tot de meest realistische die we ooit zagen in een game. Helaas zijn er ook grenzen aan de vernietigingsdrang, want waar je niet door mag werkt de Geo-Mod natuurlijk niet. Zo blijft een glazen deur waar je een sleutel voor nodig hebt geheel intact, zelfs als je er een granaat tegen gooit. En dit terwijl de betonnen pijlers in dezelfde ruimte helemaal weggeblazen zijn. Logischerwijs kan je natuurlijk ook niet buiten de gamewereld barsten. De muren die als begrenzing van de omgeving dienen zijn dan ook niet te vernietigen. De Geo-Mod is zonder meer een superspeeltje, maar je wilt natuurlijk altijd nog meer vernietigen. Ook liepen we in een van de levels tegen een onzichtbare muur aan. Jammer. Het ontwerp van de levels is erg gevarieerd: kantoorgebouwen, rioolen, kerkhoven,… noem het maar op. Sommige omgevingen zien er ronduit prachtig uit zoals de riolenstelsels in het vierde level. Andere levels missen dan weer afwerking en detail. De treinen op Mars in de 22ste eeuw bijvoorbeeld zien er allesbehalve snel en hip uit en ook de televisiestudio‚s zijn een kopie van hoe zo een studio er vandaag uitziet. Maar behalve deze details zijn de graphics van Red Faction II best wel goed te noemen.