That 80’s feeling

Grand Theft Auto: Vice City voor PlayStation is de snelstverkopende game ooit. Van het spel gingen op twee dagen een kwart miljoen exemplaren over de toonbank in het Verenigd Koninkrijk. Is de hype terecht of niet?

Grand Theft Auto: Vice City draait wederom rond de doe-het-zelf criminaliteit. In de huid van Tommy Vercetti zal je als kleine garnaal moeten opklimmen tot een ‘big boss’ in de misdaadwereld. De status van grootste misdadiger in Vice City moet je echter verdienen. Je zult hiervoor opdrachten krijgen van andere zware jongens. Deze missies vormen de ruggengraat van Grand Theft Auto: Vice City. Je begint met enkele makkelijke missies, maar al snel zal je het knap lastig krijgen om alle opdrachten tot een goed einde te brengen. De missies zijn uitgebreider en gevarieerder dan in de voorganger Grand Theft Auto III. Meestal worden snelheid, efficentie en het gebruik van wapens en wagens gecombineerd. Voorbeelden zijn in overvloed: drugs aan de man brengen als rondrijdende ijsventer, onrust stoken door kopstukken van rivaliserende bendes te vermoorden, juryleden van een rechtszaak bang maken door hun wagen te vernielen met een baseballknuppel, een verrader om het leven brengen met een kettingzaag, enz. Vice City staat dus opnieuw voor ongebrijdeld geweld, maar misdaad loont nu eenmaal in dit spel. Uiteindelijk zul je zelf de grote man van Vice City worden en een pak geld verdiend hebben. Met dat geld kun je meer wapens kopen, maar nog beter is te investeren in vastgoed. Dit is nieuw ten opzichte van de vorige Grand Theft Auto. Op de locaties die je aankoopt kun je het spel saven maar sommige plaatsen bevatten ook nieuwe opdrachten. Naast de missies die tot de verhaallijn behoren, bevat Grand Theft Auto: Vice City ook talloze sidekicks. Je kunt in de schoensporen treden van een taxi-chauffeur, pizzaleverancier, ambulancier, brandweerman of politieman. Of je gaat op zoek naar de honderden pakjes die doorheen de hele stad verstopt zijn of je leeft je met de wagen uit op de her en der opgestelde springschansen. Totaal nutteloos, maar het kan.

Eighties
Vice City gebruikt de jaren 80 als behangpapier, of wat had je gedacht? De eighties zijn momenteel erg ‘in’ en In Grand Theft Auto wordt gefocust op de glamour, het hedonisme en de kleurrijkdom. Deze sfeer hangt in de hele stad maar is vooral aanwezig in de tussenfilmpjes. Een aantal erg grappige personages passeren daarin de revue. Ook de muziek van de jaren tachtig zit in de game verwerkt. In de wagens kun je naar negen verschillende radiostations luisteren en deze keer zijn er enkel bestaande nummers gebruikt. Maar liefst 79 toepasselijke krakers werden geselecteerd voor de soundtrack: Mister Mister, Nena, Michael Jackson (toen nog met neus), Blondie, Kim Wilde, Inxs…

The city that never sleeps
Vice City speelt zich af in Miami en dat is zoals je snel zult merken een enorme metropool. De straten zijn minder rechtlijnig aangelegd dan in Grand Theft Auto III, waardoor de stad groter en onbekender lijkt. Opnieuw zijn er verschillende wijken met hun eigen sfeer en bouwstijl aanwezig in de game zoals de haven, het strand, de villawijk, de zakenwijk, de Cubaanse wijk, enz. De ganse omgeving is in 3D weergegeven en ziet er subliem uit. Heel zelden ontdek je een klein foutje in de graphics, maar die fouten worden onmiddellijk met de mantel der liefde toegedekt. Werkelijk alles in Vice City is interactief. Er valt altijd wel wat te beleven op straat en je kunt je overal mee moeien. Mede hierdoor wordt de game extra verslavend. Kom je niet aan muis en toetsenbord dan zie je constant beweging in beeld en word je geprikkeld om initiatief te nemen. Zo ben je al snel een uur kwijt door gewoon in de stad te leven zonder een concrete missie te spelen. Er valt zoveel te ontdekken in de stad dat het bijna frustrerend is. Na een weekje intensief spelen heb je nog maar een klein deel van de vele mogelijkheden ontdekt.