Philips Monroe

Deze lcd-projector is nu eens niet vormgegeven als een apparaat dat in een vergaderruimte thuishoort. De afgerond hoeken, de crèmekleurige kast en de zilverkleurige “spoilers” maken van de Monroe een aantrekkelijk vormgegeven projector die perfect een plaats mag krijgen in een woonkamer.

Ook aan de lawaaikant zit het snor, want dit is een van de stilste videoprojectoren uit de test. De ventilator maakt een nauwelijks hoorbaar, zacht zoemend geluid. Ondanks alles valt de warmteproductie mee en daar zit de speciale Philips UHP lamp van 120 watt voor iets tussen. Die produceert veel licht, weinig warmte en gaat mede daardoor zomaar eventjes zesduizend uur mee, wat met uitzondering van Panasonic drie tot zes keer langer is dan bij de concurrentie. Het menu bedien je met knoppen op de bovenkant van de projector of met de minuscule afstandsbediening. Het menu is wel gebruiksvriendelijk, maar spreekt geen Nederlands. Heel spijtig is ook dat veelgebruikte functies zoals trapeziumcorrectie of beeldverhoudingen niet onder één knop zitten, noch op de projector zelf, noch op de afstandsbediening. Je moet dus het menu ingaan om dit soort zaken te regelen. Wil je een apparaat via de Component-ingang aansluiten, dan zul je een speciale kabel moeten kopen, want de Component-functionaliteit is gecombineerd met de D-SUB-computeringang. Zelfs met conversiekabel die ik gebruikte kreeg ik geen Component-beeld uit de Monroe. Wellicht moet je dus een speciale Philips-kabel kopen.

De kleuren zijn redelijk verzadigd, zelfs als je de instelling voor koele kleuren kiest. Niettemin is er op de kleurgetrouwheid niet veel aan te merken. Het geprojecteerde beeld heeft nauwelijks las van pixelvorming of moiré. Het geprojecteerde beeld is heel filmisch en toch voldoende helder. De Monroe gaf de gevechtsscène in de hal uit The Matrix het beste weer van alle geteste projectoren. Ook de donkere beginscènes uit Gladiator werden bijna perfect geprojecteerd.