Het is wat met die domeinnamen op het internet. Ruzie, speculatie, kaping en diefstal zijn niet van de lucht. Eind november besliste een Amerikaanse rechter een dispuut over vermoedelijk de meest waardevolle domeinnaam op aarde, namelijk sex.com. Pornokoning Stephen Cohen stal de domeinnaam in 1995 middels een vervalst document van de rechtmatige eigenaar, Gary Kremen, die zo slim was de naam in 1994 te registreren. De naam is vermoedelijk meer dan honderd miljoen dollar waard. Vanaf nu mogen we dit soort schouwspelen ook in België verwachten, want op 11 december 2000 veranderden de Belgische regels van het ene uiterste – onredelijke strengheid – in het andere – onredelijke laksheid. Iedereen kan om het even welke domeinnaam registreren op basis van het principe “wie het eerst komt, het eerst maalt”.
Speculatie
Ondanks zogenaamde garanties tegen speculatie en domeinkaping zul je dit soort fenomenen binnenkort ook zien met be-domeinen. Belgische domeinnamen zouden zogenaamd niet mogen worden voortverkocht, maar hoe gaat regelgever DNS.be dat controleren, laat staan tegenhouden? Juridisch lijkt het me moeilijk daar iets tegen te ondernemen. De Belgische domeinnaamregistratie verloopt voortaan uitsluitend via agenten. Sommigen daarvan, zoals Planet Internet en Active ISP, aanvaardden al registraties voor 11 december en zouden de geregistreerde namen in één keer massaal indienen bij DNS.be. Bij wijze van proef vroeg ik een tiental interessante namen via Planet Internet. Bij de aangevraagde namen staken er juweeltjes zoals parlement.be, film.be, telefoon.be, wijn.be, games.be en – uiteraard – seks.be. Dat laatste is nog een leuke, want sex.be is al geregistreerd door een stel slimme Hollanders die een Belgische vzw genaamd sex oprichtten speciaal om de naam onder de oude regels te verwerven. Helaas is volgens de nieuwste Nederlandse spellingsregels niet sex, maar seks de juiste schrijfwijze. Voor het Nederlandstalige gedeelte van België is seks.be dus een interessante domeinnaam, op voorwaarde natuurlijk dat de Vlamingen eindelijk eens consequent de nieuwe spellingsregels gaan gebruiken.
Mis, poes
Ik greep naast zowat alle van de generieke namen die ik probeerde te registreren. Die namen verdwenen, zoals ik verwachtte, aan de bron. Slimme domeinspeculanten richtten hun eigen agentuur voor DNS op en konden dus heel snel allerlei interessante namen door het automatische registratiesysteem sluizen. Dat automatische systeem verslikte zich trouwens de eerste dag in het grote aantal aanvragen, zodat de ganse procedure een dag later moest worden overgedaan. Tergend vind ik, samen met Ronald Janssens van Smash die een en ander onder de aandacht van de pers bracht, dat slimme Nederlanders talrijke interessante namen wegkaapten via hun eigen DNS-agentuur. Pijnlijke en opvallende voorbeelden zijn natuurlijk belgie.be en belgique.be. Maar Nederlandse bedrijven legden in totaal honderden generieke Belgische domeinnamen vast. Daarbij bijvoorbeeld ook koning.be, paola.be en ourthe.be.
België-Nederland 0-1
België en Nederland spelen hier op een ongelijk veld. Een Belgisch bedrijf kan immers geen Nederlandse domeinnamen registreren, terwijl het omgekeerde wel mogelijk is. In hoeverre zulks in overeenstemming is met de vrije markt in Europa of met het merkenrecht laat ik in het midden. Dat het oneerlijk is, staat buiten kijf. Het verhaal van belgie.be/belgique.be is trouwens extra treurig. Volgens De Standaard kwamen die domeinnamen in Nederlandse handen omwille van een ruzie tussen Eerste Minister Verhofstadt en de Federale Voorlichtingsdienst. Verhofstadt zou aan DNS een brief hebben geschreven waarin hij meldde dat de Federale Voorlichtingsdienst niet langer bevoegd is voor het aanvragen van officiële domeinnamen. Die bevoegdheid komt voortaan toe aan de diensten van de Eerste Minister. Die vergat echter tijdig belgie.be/belgique.be te registreren. Of dit verhaal waar is, weet ik niet. Triest is het in elk geval.
Oeps, vergeten
Verhofstadt vergat nog wel wat namen te registeren. Politie.be, gemeente.be, stad.be en provincie.be kwamen in handen van Cipal in Geel. Parlement.be werd gereserveerd door yours truly (een verheffing in de adelstand is al wat nodig is om mij deze naam opnieuw vrij te laten geven). Police.be werd gelukkig vastgelegd door de nationale politie. DNS beweert dat Belgische domeinnamen geen eigendom worden van de aanvrager. Een Belgisch domein kan men verkopen noch verhuren. De enige manier om een domein over te dragen, is het vrij te geven. Op dat ogenblik geldt opnieuw de “wie eerst komt, eerst maalt” procedure. Volgens mijn bescheiden mening is dit een onzinnige theorie. Waardevolle domeinnamen kunnen wél worden verkocht en zéker worden verhuurd. Hoe gaat DNS verhinderen dat een bedrijf dat een bepaalde domeinnaam heeft vastgelegd, wordt verkocht aan een ander bedrijf dat die domeinnaam wil verkrijgen? Als de domeinnaam waardevol genoeg is, kan iets dergelijks zeker gebeuren. En hoe gaat men iemand verhinderen om “zijn” domeinnaam tegen betaling naar een server van een ander bedrijf te laten verwijzen? Domeinnaamspeculatie is dus ook in België perfect mogelijk.
Arbitrage
Kaapte een ander bedrijf een domeinnaam weg waarop u denkt aanspraken te kunnen maken? Dan kunt u een beroep doen op de arbitrageprocedure van DNS. Weet dan wel dat een procedure inleiden voor één tot vijf domeinnamen 65.000 BEF kost exclusief BTW. Van zes tot tien namen kost de procedure 85.000 BEF exclusief BTW. Ik kan niet anders concluderen dan dat DNS er een knoeiboel van heeft gemaakt. België heeft zich weer maar eens flink belachelijk gemaakt.In Nederland dagvaarde de regering overigens onlans een domeinspeculant die ministers.nl had vastgelegd. De Nederlandse regering wil deze domeinnaam verwerven. Misschien een voorbeeld dat de Belgische regering kan volgen voor het verwerven van belgie.be?
Oppassen voor gratis
Een trouwe lezer van Villa PC maakt me trouwens attent op een relatief nieuwe vorm van domeinnaamspeculatie die we ongetwijfeld binnenkort ook in België mogen verwachten. Heel wat Amerikaanse bedrijven bieden gratis .net, .com en .org domeinen aan. Als je echter de verkoopsvoorwaarden leest van bedrijven zoals namezero.com, namedemo.com en zonedit.com dan merk je dat je zowat alle rechten op je gratis domeinnaam afstaat aan deze bedrijven. De implicatie is duidelijk: zou je bij toeval een domein registreren dat achteraf succesvol blijkt te zijn dan kan men je dat zonder boe of ba afpakken. Nog een nadeel van dit systeem is dat je niet zelf de reclameboodschappen kunt bepalen of controleren die op je website verschijnen. Het is dus een slecht idee om op dit soort ‘gratis’ aanbiedingen in te gaan. Een domeinnaam kost nu ook weer niet zoveel.