Halfzeven deze ochtend: onze postbode is een vroege vogel. Terwijl ik de slaap nog uit de ogen wrijf overhandigt hij mij een pakje zwaar beschadigde brieven. “Meneer Vanhoutte, als ’t u blieft. U moet uw correspondenten voortaan vragen hun brieven beter te beveiligen. Ik kon alle omslagen zonder veel moeite openen. Nu ja, ik doe het met de beste bedoelingen, u bent dus gewaarschuwd.” Compleet nuts, die postbode van mij, zal u terecht opmerken. Ter attentie van iedereen die mij nog een lekker ouderwetse brief wil sturen: ik laat het er niet bij. Ik dien vandaag nog klacht in wegens schending van het briefgeheim. Ook al zegt de postbode dat hij mijn brieven niet gelezen heeft, wat niet bewezen kan worden, hij heeft ze in ieder geval allemaal geopend. (Noot van de auteur: de beschreven scènes bestaan enkel in mijn eigen verbeelding en beantwoorden (gelukkig) niet aan de werkelijkheid.)
De ideale schoonzoon
Het voorval met de postbode is geen alleenstaand geval. Ik woon immers in een buurt waar nogal wat hackers — nee geen drugsverslaafden — trachten te overleven. Toffe gasten, die hackers, tenminste de echte whitehats. Echte idealisten. Laatst, het was drie uur in de ochtend, schoot ik onverwacht wakker van een vreemd geluid in huis. Een inbreker, was mijn eerste gedachte. En inderdaad, beneden in mijn living zat hij, gehurkt voor de open deur van mijn kluis. “Sorry meneer, ik wilde u niet aan het schrikken maken,” was zijn reactie na enkele verwarrende momenten, “’t is enkel maar om u te zeggen dat uw huis niet goed beveiligd is, en uw kluis trouwens ook niet.” Dat stoort me, dergelijke nachtelijke overvallen, hacker of geen hacker. Het ergste is wel dat deze whitehats altijd superbeleefd blijven: keiharde maffiosi, maar wel model ideale schoonzoon. Systeem burgerwacht aan de Vlaams-Franse grens dat het recht in eigen hand meent te kunnen nemen.Van het soort dus waar het Vlaams Blok zijn totalitaire samenleving op bouwt. Mocht u ooit de aandrang voelen om de beveiliging van mijn huis zelf eens te controleren, laat ik u dan dit zeggen: blijf met uw fikken van mijn woning.
Blackhat
Geef mij dus maar een blackhat. Die zegt te minste ronduit waar het hem om te doen is: mijn huis slopen en er zo snel mogelijk met de poen vandoor. Wordt hij gepakt, dan bekent hij manmoedig het misdrijf. Whitehats zijn schijnheilig en beroepen zich op een morele code die even ingenieus in elkaar zit als hun hackwerk. Ze kraken je computer, hebben vervolgens het lef je wijs te maken dat ze geen geniepige voyeurs zijn, maar snuisteren intussen wel ongegeneerd rond in je pc.
De feiten en niets dan de feiten
Niet alleen de nieuwe regering maakt er werk van, ook het parlement verkeert eindelijk in de greep van het internet, computers, hackers en e-government. Als eerste zet keurde de Kamercommissie Justitie zopas een nieuwe wet goed ter bestrijding van de informaticacriminaliteit. Eindelijk krijgen nijvere onderzoekers bij een huiszoeking toegang tot hele netwerken voor een netwerkzoeking en kunnen zij bij een huiszoeking ook probleemloos de laptop op kantoor in beslag nemen.
Zware bevalling
De wet op de bestrijding van de informaticacriminaliteit heeft een zware bevalling achter de rug. De eerste hoorzittingen en besprekingen werden afgelopen voorjaar in de Kamercommissie gevoerd. De dag na de stemming van het ontwerp in de Kamercommissie ontdekten Belgacom en de overige providers tot hun ontsteltenis dat de onverlaten in het parlement het hadden aangedurfd een onwelgevallige maatregel uit te vaardigen. Voortaan werden de providers verplicht hun inbelinformatie, die ze zelf gebruiken als basis voor de facturatie, minstens één jaar bij te houden, kwestie bij mogelijke inbreuken ook iets aan te treffen om te onderzoeken. Momenteel worden deze gegevens meestal drie maanden bewaard om de gebruiker in staat te stellen zijn factuur eventueel te protesteren. Het langer bijhouden van gegevens zou de providers miljoenen, volgens sommigen zelfs honderden miljoenen per jaar kosten.Onder de indruk van het provider-offensief schoot VLD-fractieleider Coveliers uit zijn blauwe sloffen. Hij diende onmiddellijk een amendement in om de gewraakte passage alsnog aan te passen. De plenaire vergadering van de Kamer dacht er anders over en keurde het in de commissie goedgekeurde voorstel unaniem goed. Dan maar naar de Senaat, dacht Coveliers. En inderdaad, de senatoren, die rusten in een comfortabeler pluche en meer tijd hebben om ten gronde te debatteren en te beslissen, volgden Coveliers. De gewraakte passage waarin een minimale bewaartermijn van 12 maanden werd opgelegd, werd geschrapt: het werden voortaan maximaal 12 maanden.
Kamer versus Senaat
De geachte senatoren beperkten zich echter niet tot een ludieke aanpassing van de termijnen. Zij voerden ook een diepzinnige discussie over het verschil tussen Whitehats en Blackhats en besloten de wetgeving op een creatieve manier aan te passen. Inbrekers en andere Robin Hoods met edele bedoelingen blijven voortaan ongestraft. Gelukkig slaagde de Kamercommissie er achteraf in een stokje voor de creatieve invallen van de Senaat te steken. Whitehats en Blackhats worden voortaan op gelijke voet behandeld.
Plooien gladgestreken
Ook inzake de bewaartermijnen kreeg de Kamer het laatste woord. Op voorstel van ondergetekende, daarin gesteund door meerderheid met uitzondering van Coveliers, én een ruim deel van de oppositie, werd besloten de wet opnieuw om te buigen. Het opleggen van een bewaartermijn van maximaal 12 maanden zou immers betekenen dat al deze informatie na 12 maanden meteen moet vernietigd worden. Dat was duidelijk niet de bedoeling van de wet. De wet wil de providers uiteraard niet verplichten hun bestanden te vernietigen, maar wel ze te bewaren. Trouwens, hoe kan de wetgever toezien op het vernietigen van gegevens, die de providers om het even waar in Europa mogen bewaren?Een van de volgende weken wordt de nieuwe wet op de informaticacriminaliteit definitief door de Kamer goedgekeurd. Het leidt echter geen twijfel dat de providers dan met Belgacom voorop naar de Europese Commissie zullen trekken. Het zal van de sterkte of beter de zwakte van hun lobbywerk afhangen of de nieuwe wet overeind blijft, of dat ons land straks wordt teruggefloten omdat het teveel rekening hield met het algemeen belang en te weinig met de vrije markt, zeg maar de portemonnee van providers die tot op vandaag niet zonder succes blijven volhouden dat hun activiteiten het spek op de boterham niet waard zijn. Een genereus gebaar vanwege de Europese Commissie, zeg maar ‘liefdadigheid’ lijkt hier dan ook op zijn plaats.